عرض کنم خدمتتون که "سلام!" خب این تقریبا اولین پست درست حسابی "ویرگولیمه" و دوست دارم جالب باشه مثل متن های بقیه و به همین خاطر گفتم اولین بحثی که می خوام دربارش حرف بزنم در مورد این موضوع باشه: "چرا دوست داریم داستان های جدید بشنویم،بخوانیم و در کل "بدانیم!" میریم که داشته باشیم :))
راست شو بخوام بگم دلیلش یکم تاریک، اما حقیقت هستش. حقیقت اینه که ما علاقه داریم که زندگی کنیم دلبسته و شیفته یه زندگی کردنیم و حاضریم برای لحظه ای بیشتر زندگی کردن و ماندن در این کره خاکی از خیلی چیزایی که داریم و نداریم بگذریم و خب بخاطر همین خواسته، ما انسان ها در وجودمون علاقه یه خاصی نسبت به تجربه زندگی های متفاوت و مختلف قرار داره و علاقمندیم به استفاده از هر روش و ابزاری که این نیاز رو برای ما برطرف کنه و یا به قول قدیمیا مرتفع گرداند:))) و چون این عمل (کار) برای ما لذت بخشه اعتیاد آورم هست. ما پس از مدتی معتاد می شیم به زندگی کردن بخاطر همین ولع خاصی به ماندن پیدا می کنیم که خب این ولع می تونه خوب و یا بد باشه اگر خوب باشه از زندگیمون لذت می بریم و به اصطلاح "کِیف" می کنیم! ولی اگه "بد" باشه دقیقا خلاف نتیجه اولی اتفاق میفته یعنی اینکه هیچ لذتی از زندگی ای که فعلا داریم نمی بریم و تمام لذت هامون رو در یک ایده آل می بینیم که این ایده آل نتیجه همون کتابای داستانه و "فقط" زمانی که "آن عالی" ممکن بشه لذت می بریم و چون "ایده آل" هستش پس دست نیافتنی یا بهتر بگیم "تقریبا" دست نیافتنی به همین دلیل دقیقا خلاف نتیجه اولی برامون اتفاق میفته و لذت نمی بریم که هیچ، شاید احساس ناراحتی هم در وجودمون بوجود بیاد و سلامت روانیمون رو به خطر بندازه که البته برای رفع این مشکل انسان نیازمند به کمی رژیم مطالعاتی است لیک انسان باید حواسش به خودش جمع باشد تا زمانی نلغزد و به خود آسیب زند و به دیگر سخن انسان باید " همیشه، با هوش باشه"!
![اینم یه تصویر زمینه زیبا مهمون من باشید!:]](https://files.virgool.io/upload/users/95660/posts/yrrk2dncs0vu/bxam742mq2rs.png)
