مرگ کجاست؟
لای کدام قرص؟
زیر کدام تیغ؟
زیر کدام خط سیاهِ ترمزی که روی جنازه می‌کشد خط
آن دست‌های آهنین و سرد خودرو
کاو در خیابان می‌کشد جیغ؟
مرگ کجاست؟
روی کدام مَرمی، کدام تیر؟
توی خیابان، اعتراض، شلیک، شهادت؟
یا خفت‌گیری؛ پول، گوشی، قتل و غارت؟
عشق‌بازی انگشت و ماشه
با لوله‌ی کلت، لب‌بوسی؟
یا پشت میز، رولت روسی؟
مرگ کجاست؟
در ضربه‌های سقف و دیوار، زیر آوار؟
در تنگنای یقه‌ی دار؟
پرواز بی‌بال سقوط؟
یا سکته و سرسام از اجبارِ بی‌حرف سکوت؟
مرگ کجاست؟
در جیب‌های جامه‌ی ویرجینیا؟ در زیر آب؟
در لوله‌های گاز پاریس؟
در شربت باربیتورات؟
در قرص خواب؟
مرگ کجاست؟
در انقباض لمس جسم لخت سیم‌ها؟
در آتش آن آذرخش آسمانی؟
در موج‌های سیل و در اوج سونامی؟
یا روی کاغذهای جانیِ روانی؟
مرگ کجاست؟
در نیش عقرب؟
یا
بیهوشیِ تن
در
خاموشیِ شب؟
مرگ کجاست؟
در دست خالق؟!
◇
آن زندگی که
پس از آن
مرگ است
هرچند رنگارنگ و رقصان و پُر آهنگ است
هر چیزِ آن جز مرگ
نیرنگ است
◇
خسته‌ند چشمانم، از دیدن
گوش نیز از بی‌پلک شنیدن!
سنگین است بر دوش‌ها، این تن
محتاج آرامم؛ سبک مردن
◇
مرگ کجاست؟ آغوش من باز است...
م.ق (شاعر مرگ)
مهرماه ۱۴۰۲
کرج - جهنّم - کف اتاق
پ‌ن
یک: طرح آغازین از خودم است.(حدود ۱۳۹۸)
دو: تاریخ ضبط و ادیت صدا نیز همین مهرماه ۱۴۰۲ است.
سه: لقب «شاعر مرگ» را نسترن به من داد.
چهار: صدا را ترجیحاً با هندزفری گوش کنید.
[ سپاس از همراهی 🙏🏻🌻 ]
م.ق | ۸ بهمن‌ماه ۱۴۰۲ | کرج - جهنّم - کنج اتاق
