یک روز ابری را به خاطر بیاورید، باران شدیدی می‌بارد و ابرهای سیاه همه آسمان را فرا گرفته‌اند، حس شما در آن لحظه ناامیدی، بی‌حوصلگی و کمی آمیخته با حس ناراحتی و دلسردی نسبت به زندگی خواهد بود. حال یک روز آفتابی را در نظر بگیرید به آسمان نگاه می‌کنید، ابرهای پنبه‌ای را می‌توانید ببینید، نور آفتاب بر روی دستان و صورت شما می‌تابد و نسیم خنکی را می‌توانید احساس کنید در آن لحظه شما عمیقا حس خوشایندی دارید. باوجود اینکه خلق و خوی افراد با توجه به شرایط و روحیات تغییر می‌کند اما گاهی این تغییرات به قدری شدید است که از حالت عادی خارج شده و به نوعی اختلال تبدیل می‌شود که اصطلاحا به آن اختلال دوقطبی می‌گویند. در ادامه مقاله به توضیح بیشتر در مورد اختلال دو قطبی می‌پردازیم و چگونه رفتار با افراد مبتلا به این اختلال را شرح می‌دهیم.
فردی را در نظر بگیرید که در یک لحظه احساس می‌کند می‌تواند هرکاری را بدون وقفه و استراحت انجام دهد اما در لحظه‌ای دیگر حتی نمی‌تواند خود را از رختخواب بیرون بکشد و احساس خستگی مفرد او را دربرمی‌گیرد. این یک مثال ساده از وضعیت یک فرد دارای اختلال دوقطبی است.
در یک تعریف ساده می‌توان گفت اختلال دوقطبی یا همان بیماری شیدایی، نوعی اختلال خلقی است که باعث نوسانات شدید در خلق و خوی افراد می‌شود که این نوسانات بر روی فکر، رفتار و عملکرد افراد می‌تواند تاثیر بگذارد.
اختلال دوقطبی به ۲ دسته کلی تقسیم می‌شود که در ادامه مقاله به طور واضح به تشریح انواع آن‌ها می‌پردازیم پس با ما همراه باشید.
در نوع اول که شامل دوره شیدایی یا اصطلاحا مانیا است که حدودا یک هفته به طول می‌انجامد. همچنین، فرد مبتلا دچار علائم تکرارشونده و رفتارهای نامنظم و شدید می‌شود که در بعضی مواقع نیازمند مراقبت‌های پزشکی هستند.
در نوع دوم هم فرد هیجانات و احساسات مختلفی را با شدت کم و زیاد به صورت نامنظم تجربه می‌کند اما به اندازه نوع اول شدت ندارد.
متاسفانه دلیل قطعی برای این اختلالات شناخته نشده است اما بیشتر تحقیقات و پژوهش‌ها نشان می‌دهد ممکن است اختلال دوقطبی منشأ ارثی داشته باشد یا حتی مشکلات فیزیکی در بخشی از مغز که وظیفه کنترل حالات روحی را به‌عهده دارد در بروز این بیماری تاثیر گذار باشد.
افرادی که با این بیماری روبه‌رو هستند می‌توانند حالات روحی مختلفی را در زندگی تجربه کنند و در دوره‌های زمانی مختلف می‌توانند تبدیل به یک فرد افسرده و ناامید شوند یا در دوره شیدایی تبدیل به یک فرد شاد و سرزنده شوند در هرصورت یاری کردن خانواده بسیار در بهتر شدن وضعیت این افراد کمک کننده خواهد بود. در ادامه چند نکته مهم که در چگونه رفتار کردن با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی حائز اهمیت است را برای شما شرح می‌دهیم.
اولین و مهم‌ترین کمکی که می‌توانید به این افراد بکنید این است که اطلاعات زیادی درباره اختلال دوقطبی داشته باشید پس باید سعی کنید تمام منابع را بررسی کنید تا با این اختلال به خوبی آشنا شوید.
سعی کنید افراد مبتلا به این اختلال را درک کنید و به حرف‌هایشان با جون و دل گوش دهید زیرا آن‌ها به یک گوش شنوا نیاز دارند البته در بیشتر مواقع این افراد از دیگران کمکی نمی‌گیرند پس شما باید آن‌ها را متقاعد کنید که در صورت نیاز می‌توانند از شما کمک بگیرند.
زندگی برای افراد مبتلا به این اختلال بسیار سخت است و همیشه در زندگی با چالش‌های جدیدی روبه‌رو می‌شوند اما شما به عنوان همراه اون فرد باید به این مسیر سخت و دشوار ادامه دهید و صبر پیشه کنید.
باتوجه به بررسی‌های صورت گرفته داشتن دوستان و خانواده‌ای حمایت‌گر در زندگی فرد مبتلا به اختلال دوقطبی بسیار تاثیر گذار است و باعث بهبود روند درمان او می‌شود.
در ابتدا مراجعه به یک روانپزشک می‌تواند کمک بزرگی به روند بهبود یافتن وضعیت فرد کند و بعد با پیشنهاد پزشک مربوطه ممکن است برای فرد مبتلا داروهایی تجویز شود. همچنین،به شما توصیه می‌کنیم به صفحه پزشکان مجرب مراجعه کنید تا بتوانید پزشک موردنظر خود را پیدا کنید.
