در این جنگ نابرابر تو پاره های دلم را و من یادبود زخمهایی که خورده ام را به غنیمت برده ایم.
تو با تیغ چشمانت به مصاف زلال اشکهایی آمدی که شکست را سالهاست پذیرفته اند و میدان را یک به یک ترک می کنند.
فریادهای نرسیدنت را سکوت شدم.
هجوم برنگشتنت را خون ریختم.
اما هنوز با بالهای شکسته ام تنها پر پرواز تو مانده ام !
م.ط.چ
