اول باید بگم که برای همه اینجوری نیست.
اما کسانی که هویت فردی کمرنگ‌تری دارند سعی میکنند ببینند بقیه چی کار میکنند و اونا رو فالو کنند.
مثلا اگر الان مد باشه که عکس ماسک بذاریم و به بقیه بگیم بیشعور نباشید اونایی که هویت شخصی کمتری دارند سریع این موضوع رو دنبال میکنند و حتی به خودشون زحمت نمیدن چیزی رو تولید کنند عکس استوری شده رو عکس میگیرن و استوری میکنند.
حالا داستان منتشر کردن بدبختی ها هم همینجوریه، وقتی توی مشکلات و حسد‌ورزی و غم و اندوه هستیم همش سعی میکنیم یه رفیق اینجوری پیدا کنیم و سعی میکنیم با منتشر کردن احوالمون یارمون رو پیدا کنیم.
و از طرفی کسی که در روزگاری که غم حاکم هست احوال خوشش رو منتشر میکنه اکثریت بهش حمله میکنند و همین حمله ها کم کم باعث میشه خوشیش رو برای خودش نگه داره، میشه این رو تمرین کرد، مثلا یک هفته خوشی‌هاتون رو استوری کنید خیلی ها پیام میدن بابا بیکاری‌ها، وقت زیادی داری، تو نمیفهمی درد چیه و از این دست حرف ها...
از یه جایی به بعد بدبخت بودن میشه کلاس کاری، توهین کردن میشه با شعور بودن و اینجاهاست که خوشی‌هامون باید پنهان بشند و بیچارگی نوع بشر اینه که گاهی برای خودش نمیتونه شخصیت منحصر به فرد درست کنه و میشه فالوور بقیه...
#جستارنویسی #مصطفی_عباسی
