چه لذتی دارد ، استراحت بر روی نیمکتی که
مسافرانی خستهِ ، عاشق و منتظرِ را به خودش دیده است
مسافری که ، مابینِ تاریکی و نورِ چشمک‌زنِ کرمک‌های شب‌تاب ، در لابه‌لای جمعیت ، نامرئی شود
و خود را به دست تقدیر بسپارد.
اینک ، این‌روزها ، حس مسافری را دارم که رفتن را به ماندن ترجیح می‌دهد.
آرزویَم ، سفر به دوردست‌هاست ...
عکاس : مصطفی ارشد
نویسنده : مصطفی ارشد
