گاهی آدم با یک نگاه سرد یا جمله و خنده ی بی جا ،کسی را جا به جا می کشد و خودش هم این را هیچ وقت نمی فهمد . وقتی زیبایی ، خلاقیت و کار کسی را نمی بینی او را می کشی چون طرف جلو چشم خودش و بقیه یکهو محو می شود. راز گم شدن خیلی از آدم ها یا چیز ها یی که دور و برمان بودند و حالا دیگر نیستند این است که نتوانستیم دلیلی محکم و همیشگی برای وجود شان پیدا کنیم . /محمد رضا کاتب / رمان لمس
