کودکانتان را به عنوان اسفنج های کوچکی در نظر بگیرید که هر چیزی را که می بینند و می شنوند، جذب می کنند.
آنچه امروز انجام می‌دهید – اعمالتان، گفتارتان، نگرش‌تان – به آن‌ها شکل می‌دهد که آن ها چه کسانی می شوند. مثل این است که جاده ای برای ذهنشان بسازند.
به این موضوع فکر کنید:
اگر همیشه مهربان و مفید باشید، آن ها یاد می گیرند که همان گونه باشند.
اگر عصبانی و خودخواه هستید، آن ها هم ممکن است این عادت ها را انتخاب کنند. مثل یک آینه است - آن ها می بینند شما چه کار می کنید و از آن یاد می گیرند.
حتی چیزهای کوچک هم مهم هستند. یک عمل محبت آمیز ساده می تواند همدلی را به آن ها بیاموزد و باعث شود در درون احساس خوبی داشته باشند. اما اگر بدجنس یا ناعادلانه باشید، می تواند به رشد آن ها آسیب برساند.
به عنوان پدر و مادر یا معلم، ما مثل راهنما هستیم. ما به آن ها کمک می کنیم یاد بگیرند، رشد کنند و قوی شوند. وقتی به آن ها نشان می دهیم که چگونه با مشکلات کنار بیایند، یاد می گیرند که انعطاف پذیر باشند.
در اینجا به چند نکته کلیدی اشاره می کنیم :
مسائل الگوسازی: کودکان با مشاهده و تقلید از بزرگسالان یاد می گیرند. رفتار ما مستقیما بر رفتار آن ها تاثیر می گذارد.
سال های اولیه بسیار مهم هستند: سال های اولیه رشد به طور خاص سازنده هستند. اقدامات ما در این مدت تاثیر ماندگاری دارد.
تقویت مثبت: پاداش دادن به رفتار مثبت می تواند آن را تقویت کند، در حالی که نادیده گرفتن یا تنبیه رفتار منفی می تواند آن را کاهش دهد.
دیدگاه های برخی از روانشناسان مشهور درباره این موضوع:
آلبرت باندورا: نظریه یادگیری اجتماعی بر اهمیت یادگیری مشاهده ای و مدل سازی تاکید دارد.
لو ویگوتسکی: رشد کودکان تحت تاثیر تعاملات آن ها با دیگران به ویژه بزرگسالان است.
اریک اریکسون: نظریه رشد روانی - اجتماعی بر اهمیت تاثیر بزرگسالان بر شکل گیری هویت کودکان تاکید می کند.
به یاد داشته باشید که مغز آن ها هنوز در حال رشد است. کاری که امروز انجام می دهیم می تواند تاثیر زیادی بر اینکه فردا چه کسی خواهد بود، داشته باشد. پس دوست دارید چه نوع الگویی باشید؟ انتخاب با شماست!
