اسفندیار خدایی
? استقلال این نیست که ترامپ با یک پیام توییتری، اقتصاد و معیشت و درآمد مردم ما را در تنگنا قرار دهد و بر فقر و فساد و فحشا در جامعه ما بیفزاید و ناموس و شرف ما را بازیچه بگیرد. رئیس‌جمهور آمریکا کدام کشور جهان را می‌تواند راحت‌تر از ایران ما آماج تحریم و تهدید و توهین قرار دهد و هیچ هزینه و عوارضی هم برایش نداشته باشد.
? استقلال این نیست که بیش از چهل میلیارد دلار ما در بانکهای کشورهای دوست و بعضاً هم‌پیمان ما نظیر چین و عراق و هند و ترکیه و... بلوکه باشد اما به دلیل تحریمهای بانکی آمریکا قادر به استفاده از آنها برای درمان زخمهای ملت نباشیم؛ آن هم در این روزهای تنگ کرونایی و تحریمها.
? استقلال این نیست که انتخابات ۲۰۲۰ آمریکا برای مردم ما سرنوشت‌سازتر از انتخابات ۱۴۰۰ خودمان باشد. استقلال این نیست که ملت ما با حسرت به دست رای‌دهندگان آمریکایی چشم بدوزند که کدام نسخه را برای سفره و زندگی ما می‌پیچند. اما همین انتخابات برای مردم آمریکا چنان بی‌اهمیت است که نیمی از آنها حتی پای صندوق رای نمی‌آیند. امروز سرنوشت کدام کشور دنیا، بیش از ما، به انتخابات آمریکا وابسته است؟
? استقلال این نیست که فرزندانمان در آرزوی ترک کشور و حضور در کارخانه‌ها و دانشگاههای آمریکا و اروپا لحظه‌شماری کنند. اما هیچ آمریکایی، اروپایی یا حتی آفریقایی برای زندگی در کشور ما تمایلی نداشته باشند. مگر سرزمین ما چه از بلاد کفر کم دارد؟
? استقلال این نیست که برای امرار معاشمان به کشورهایی همچون عراق و کویت و ترکیه و چین و روسیه و حتی کشورهای آفریقایی باج بدهیم تا شاید بخشی از پول نفت خودمان را دریافت کنیم.
? استقلال این نیست که برای دور زدن تحریمها، همانند قاچاقچیان و دزدان دریایی در سیاهی شب، بار نفت کشتی‌هایمان را جابجا کنیم و یا پول هنگفتی بدهیم تا مخفیانه پرچم قشنگ کشورمان را برداریم تا پرچم برخی کشورها بر فراز کشتی ایرانی قرار گیرد و در نهایت بدون نظارت قانونی، بخشی از پول نفت به حساب افراد خاصی واریز شود، بلکه زمینه فساد این افراد و غارت سرمایه ملی مملکت فراهم شود.
? ما کجای کار اشتباه کردیم که به این روز افتادیم؟ آیا برای استقلالمان کم هزینه پرداختیم؟ آیا کم شهید و جانباز دادیم؟ آیا مردم ما در فداکاری و شجاعت و تحمل سختیها، تحریمها و جنگها کوتاهی کردند و پشت به دشمن کردند؟ پس اشکال کار کجاست؟ حال اگر بیشتر هزینه دهیم، آیا افق روشنی در این مسیر دیده می‌شود یا پرتگاه‌هایی مهیب‌تری در انتظار ماست؟
? با افتخار، شعار مرگ سر می‌دهیم و پرچم می‌سوزانیم و برای نابودی دشمنانمان کرنومتر می‌سازیم و نابودسازی آمریکای مستکبر را رسالت خود می‌دانیم، اما در اقتصاد به بن‌بست خورده‌ایم و برنامه‌ای برای محیط زیست و خشکسالی نداریم و رئیس سازمان محیط زیست کشورمان از تخلیه استانهای مرکزیمان و مهاجرت چهل میلیون ایرانی به خارج کشور در اثر بی‌آبی در آینده نزدیک خبر می‌دهد.
? آیا وقت آن نرسیده که درباره مسیرمان شک کنیم که مبادا این ره که به نیت کعبه می‌رویم به ترکستان است. نکند راه ما از نظر اخلاقی و دینی و انسانی هم درست نباشد. نکند در این مسیر، خدا هم با ما نباشد که خلق خدا اینگونه از ما رویگردان شده‌اند و در دنیا محبوبیتی نداریم.
? استقلال این نیست که ما هنوز یک دلار به اقتصاد آمریکا آسیب نزده‌ایم، اما هزاران میلیارد دلار خسارت دیده‌ایم؛ بلکه باعث فروش میلیاردها دلار اسلحه آمریکایی و تقویت ارتش آمریکا شده‌ایم؛ اما بلایی نیست که آمریکائیها بر سر ما نیاورده باشد. چرا نمی‌توانیم گلیم خود را از اب بکشیم. چرا نمی‌توانیم همانند چین و قطر و ترکیه و سنگاپور و امارات، سرمایه‌ها را از آمریکا و اروپا به سرزمینمان جذب کنیم و ضربات واقعی و نه شعاری، به اقتصاد آمریکا وارد کنیم؟
? دیگر کشورها برای حفظ استقلال خود چه کرده‌اند که ما نکردیم؟ چرا از تجربه دیگران درس نمی‌گیریم. ما پیروان امت پیامبری هستیم که میگوید علم را بجویید حتی اگر در چین باشد. نظریه‌پردازان اصولگرای ما باور کنند انکار مسائل فوق، مشکلی را حل نمیکند و ریشه مشکلات در دولت روحانی، احمدی‌نژاد، خاتمی و هاشمی و اشتباه مردم در رای روز انتخاباتِ استصوابی کشورمان نیست.
? ادامه این مسیر به نابودی استقلال و تسلیم شدن می‌انجامد، ما باید هوشمندانه مبارزه کنیم. از تجرییاتِ تاریخی خود و سایر کشورها استفاده کنیم. سیاست یعنی بیشتر ضربه بزنیم و کمتر ضربه بخوریم. استقلال و شرف و ناموس ما سالهاست که عرصه تاخت و تاز است. موشکهای آمریکایی سالهاست که اقتصاد ما را شخم می‌زنند و گلوله‌ها بر سینه جوانان ما می‌نشینند. باید از تغییر نترسیم، باید در راهبردمان تجدید نظر اساسی کنیم. ایران تشنه شهامت و تدبیر سیاستمداران است.
