نیچه بازگشت و سخت گریست..

ReNietzsche

محمدرضا پریشی

¤

با يه "تيك" مي آن

با يه "تاك" میرن

!چه بیهوده رفت و آمدی

تو دنیایی که برا نیکي جا نَداشت

چه تنهاست

اون که خاست از خودِش

نامِ نیک به جا گذاشت

بیچاره عاشقِ بي مَعشوق كه

پیِ عروسِ هزارْ داماد نرفت و تنهاش گُذاشت

.بیچاره راهی که تنها یه رَوَنده داشت

بینوا خدایی که یه پَرَستَنْدِه داشت

بی پناه سالکِ مُدِرْنْ در جَهانِ پُرْ اِشتِباه

اشتباه هايي كه آخرشون مي رسه به آه

اشتباههایی که اسمِ عِشق داشتن

اشتباه هایی که اِسم عِلْم داشتن

اشتباه هایی که اِسم عَقْل داشتن

اشتباه هایی که اسم دین دارَن!

اشتباه اسمش هم غلطه

اشتباهْ بي اوست

تلاشِ ما ارزش ساز نیست

اشتباه هیچ وقت قشنگ نیست وَ

زشتی ، محصولِ گارِ وَ وجودِ ماست

غلط ها از ماست

بحث خوبي ها جُداست

زیبایی، کَشفيدني بود

ما خیال کردیم خریدنی یا ساختَنیست

و به عَبَث کوشیدیم

ما زیباسازانِ ماندِگاری نیستیم

وَ شایستگی دستوري نبُود

اما در نِظامِ طَبَقاتی دستوري شُد.

پس فاني شد

هنوز طَبَقات ، از تَوان و دَر اِراده ی ما نيست

طَبَقات، نشونه ی عَقَب مونده گی ماست

نِشون ميده پیشرَفْت، دروغِ بزرگِ ما بوده

تَمَدٌّني در کار نبوده

تغییر نکردن انسانا

هنوزم ميشه از پُشت، دَستِ اِبْليسو بست

هنوزم میشه رسماً اِعلام کرد تَوَّحُش، هَست

هنوزم میشه گفت تو قُرُونِ قبلِ صِفْریم

هنوزم میشه یَزیدو ساخت و بعدْ شِکَست

هنوزم همون انسانای پر از اِدّعا و اِشتِباه

هنوزم دَر رُوىِ هَمُون پاشْنِه تو چاه

هنوزم یه راه یه طرَفه، عمودی رو به اِنتِها

قَعْرِ چاه

هنوزم خدا رو می گن دیوانه ست

ولی من فکر می کنم او عاقل ترینه

قاطی ما نشده بگه

" اوه ! آره خودشه! زندگی همینه"

چه مَستی های تباهی

چه هَستی های عَبَثی

چه جَهان های بیهوده یی

این خَستگی ها بی اَرزشیها

لذّتي نداشت که بخایم اَبَدی هم باشیم

هزار سال بخوریم بخابیم بِشینیم پاشیم

گاهی ظلمی هم

دلي رو برنجونیم.

اين کتابِ زندگی، نااُمیدانه ست

نگاتیوهایِ جهان های چندگانه ست.

عَصْرِش به سَر اُومَده برار.

(م.ر.پ)