در حال رانندگي بودم كه دو جوان خيلي خوشتيپ تا ماشين مدل بالاي خود در حال عبور بودند و ناگهان شيشه سمت چپ باز شد و دو عدد ليوان بزرگ آب ميوه به بيرون از ماشين پرتاب شد.
همان زمان نيز يك درخواست روي گوشي من ظاهر شد.
بي خيال درخواست شدم .
دو ليوان را از روي زمين و كف خيابان برداشتم و با سرعتي نه چندان زياد خودم را به ماشين رساندم و با دست اشاره كردم تا ماشين متوقف شد.
شيشه ماشين را پايين دادند.
سلام.روزتون بخير
سلام امرتون؟
خسته نباشيد.
ممنونيم.
ببخشيد حواستون نبود اين دو ليوان رو به اشتباه از ماشينتون به بيرون پرتاب كرديد و من الان دو تا ليوان رو براتون آوردم.
دو جوان داشتند شاخ در مياوردند.
هر دو با تعجب هرچه تمام تر به من نگاه كردند و يكي با لبخندي مليح گفت:خوب كاري كرديد آورديد.
ليوان ها را تحويل دادم و دو جوان به مسير خود ادامه دادند.
متاسفانه روزانه چندين بار اين داستان براي من در كوي و برزن اتفاق مي افتد و گاهي خاطره بالا (مربوط به دو جوان )رخ مي دهد و گاهي خودم زباله ها را بر مي دارم و در نزديك ترين سطل زباله در خيابان قرار مي دهم.
متاسفانه تجربه شخصي من از مشاهده اين اتفاق تلخ در مكان هاي عمومي بيشتر مربوط به قشر مرفه و ثروتمند جامعه است كه اجازه نمي دهند حتي يك سر سوزندي زباله در خانه هاي ميلياردي خودشان ريخته شود ولي فكر مي كنند در مكان هاي عمومي همه بايد خادم آنها باشند و با بي شرمي هرچه تمام تر محيط اطرف خود را از زباله هاي شخصي (كه از زباله هاي فكري نشأت مي گيرد) آلوده مي كنند.
رعايت نظافت در خيابان و طبيعت و مكان هاي عمومي نه ربطي به دين دارد (هرچند كه نظافت از نشانه هاي انسان هاي مومن است) و نه شخصيت افراد ،همين كه انسان باشيم و به انسان بودن خود باور داشته باشيم،هيچ گاه به خودمان اجازه نمي دهيم زباله هاي شخصي را در مكان هاي عمومي رها كنيم و بي تفاوت عبور كنيم.
از شما مخاطب گرامي تقاضا دارم در هنگام مشاهده چنين رفتاري، بي تفاوت نباشيد.
