امروز با خانم آمال موسوی، موسس خانه امکان، ملاقات داشتم. فکر میکنم که گمگشته ام را پیدا کردم. آن چیزی که من به دنبالش هستم مفهومی است به نام نوآوری اجتماعی یا کارآفرینی اجتماعی.
باید مفصل راجع به آن مطالعه کنم، اما تا آنجا که فهمیدم، افرادی که به سراغ آن می روند، change maker هستند. اینها لزوما کارآفرین نیستند، بلکه ممکن است در سازمانی که کار میکنند، هسته تحول را ایجاد کنند. کسانی هستند که از کار و شغل خود، انتظار حل یک چالش اجتماعی را دارند. این کسب و کارها، ضمن این که به سودآوری و پایداری میرسند، دائما اثر خود بر رفع آن چالش را اندازه میگیرند. دنیا دارد به این سمت میرود و کم کم مشتریان یک برند هم به این اثرگذاری توجه میکنند و انتظار دارند.
کم کم اینطور میشود که هر یک از ما یک چالش انتخاب میکند و در نتیجه یک تعهد و مسئولیت برای خود برمیدارد و پای آن می ایستد.
سوال من این بود که چطور از بین چالشهای موجود، چالشی را پیدا کنم که برایم پررنگ تر و حل آن معنادارتر است؟ پاسخ این بود که هرکس در بعضی زمینه ها دغدغه پررنگ تری دارد؛ یکی دغدغه محیط زیست دارد، یکی دغدغه آموزش کودکان، یکی دغدغه سلامت مادران، ...
با ملاقات افراد از فضاهای مختلف با دغدغه های متفاوت و نیز دیدن سند ۲۰۳۰ و نیز مطالعه نمونه های مختلف در دنیا، میتوان به کشف دغدغه خود کمک کرد.
تصمیم گرفتم در بوتکمپ خانه امکان که بعد از تعطیلات عید شروع میشود، شرکت کنم تا هم با مفاهیم این حوزه آشنا شوم و هم شبکه ارتباطی از افرادی با دغدغه مشابه بسازم.
