بهش گفتم با همه خوبی‌هایی که کنار هم موندنمون داره و ازش کلی نتیجه درست درمون درمیاد، اما... یه چیزی توی هر دوتامون هست که باعث میشه یهو یه موضوع که نه برا من نفعی داره نه تو، به یه جنگ تمام عیار بینمون تبدیل بشه، اونم فقط توی چند ثانیه! انگار خلاف رفتار و ظاهرمون، ما خیلی شبیه همیم!
بهش گفتم من دیگه توان تحمل تنش ندارم؛ واقعا اون لحظه‌ها میخوام که دیگه هیچی نباشه و این تنش و اضطرابش هم نباشه...
حتی نمیخوام به کسی اثبات کنم حق با کیه!
اصلا مگه حق و ناحق داریم این وسط!!؟
بیا یه فکری کنیم با هم... یه چارچوب بذاریم، بینمون یه قراری باشه که هرچی شد تا تهش در نریم؛ وایسیم تا موضوعه با همه سختی و گندی‌ش به نتیجه برسه... بعد سعی کنیم همدیگه رو بدون اون اختلاف نظرها نگاه کنیم، همُو اونجوری به یاد بیاریم... و فقط بین خودمون باشه!
آخ اگه بشه...
