شما میتوانید همین حالا رسماً اعلام کنید که یک کوچ/مربی هستید و بطور خاص در زمینه رشد فردی، پیشرفت شغلی، ارتباط مؤثر و... فعالیت میکنید. هیچکس نمیتواند به شما بگوید چرا و چطور؟ چون کوچینگ هنوز به عنوان یک رشته تحصیلی و یک حرفه ثبتشده رسمی در دنیا شناخته نشده است. اما آیا این کافی است؟ من میگویم نه. چرا؟
پیشنهاد میکنم این یادداشت را بخوانید: چطور میتوانم یک کوچ/مربی تازهکارِ موفق شوم؟
چون مربیان آموزش ندیده معمولاً مرتکب این اشتباهات میشوند:
1. نصیحت میکنند
نصیحت چیز خوبی است. اما در کوچینگ جایی ندارد. یک مربی میتواند در صورت تمایلِ کوچی/مراجع، به او پیشنهاداتی بدهد.
2. زیاد آموزش میدهند
برخی معتقدند آموزش در کوچینگ جایی ندارد. برخی هم معتقدند که میتوان به مراجع آموزش هم داد، اما باید از او اجازه بگیرید و به او بگویید که این آموزش چیزی جدا از فرایند کوچینگ است. بهرحال میشود آموزش را در فرایند کوچینگ گنجاند، اما آموزش زیاد، ممکن است جا را برای اکتشافات شخصیِ مراجع تنگ کند و نگذارد که ظرفیتها بالفعل درآیند.
3. مراجع را به سمت خاصی هدایت میکنند
همه ما فکر میکنیم که طرز فکر و انتخابها و باورهایمان بطور کلی درست هستند. بنابراین به سادگی ممکن است که مراجعین را به سوی خاصی هدایت کنیم. این کار یک خطا محسوب میشود و معمولاً نتیجه نامطلوبی خواهد داشت.
4. اعتماد به نفس کافی ندارند
البته این درباره همه صادق نیست. اما بیشتر مربیان آموزش ندیده، همیشه نگرانند که به قدر کافی صلاحیت نداشته باشند و یا کسی از آنها مدرک تحصیلی بخواهد. بنابراین ممکن است بیشتر اشتباه کنند، مدام مضطرب باشند، از کارشان لذت نبرند، احساس گناه کنند و یا نتوانند برای خدماتشان درخواست پول کنند و بنابراین در کار و درآمد رشد نخواهند کرد. بهرحال این اضطراب و نگرانی، نتیجه مثبتی ندارد و حتی ممکن است کار را خرابتر کند، حتی اگر واقعاً مربی، فرد ماهری باشد.
اشتباهاتی که نام بردم، ویژه کوچهای آموزش ندیده و حرفهای نیست. بلکه هر مربی تازهکاری ممکن است اینها را تجربه کند. من هم تجربه کردهام. اشتباه کردن هرگز از فهرست آسیبهای این کار، خارج نخواهد شد. این کاملاً طبیعی است. اما آموزش دیدن، میتواند آسیبها و خطرات را به حداقل برساند.
بنابراین به نظر میرسد که رسمی نبودن این حرفه، دلیل کافیای برای آموزش ندیدن نیست و بهتر است علاقمندان به کوچینگ، در مؤسسات رسمی آموزش ببینند، تحت نظر کوچهای حرفهای و مدرسین این حوزه تمرین کنند و بطور رسمی در مسیر حرفهای قرار بگیرند. اولین گام برای کوچ یا مربی زندگی (در حوزه های مختلف) شدن همین است. آموزش دیدن و تمرین کردن به صورت حرفهای.
اما آیا این هم کافی است؟ مسلماً نه! یک کوچ/مربی تازهکار در چه موقعیتی قرار دارد؟ چه نیازها و دغدغههایی دارد؟ چه اشتباهاتی خواهد کرد و مسیر پیشرفتش کدام است؟ چطور میتواند موفق شود؟ و...
پیشنهاد میکنم این یادداشتها را هم بخوانید:
چطور میتوانم یک کوچ/مربی تازهکارِ موفق شوم؟
چطور مربی و راهنمای خودمان باشیم؟
ناهید مزیدی، مربی نگرش (Mindset Coach)
nahidmazidi.com
