چه خوب است که انسان روحی را یافته باشد تا در میان آشوبِ طوفان‌ها بتواند در دامنش بخزد.
پناهگاهی اطمینان‌بخش که در آن به انتظار آرامش ضربان قلب خود ، نفسی برآورد.
بزرگترین شادی را در آن بیابد که خود را به اختیار او گذارد.
احساس کند که رازدارش اوست ،
زیبایی‌های جهان را با حواس او در آغوش کشد...
با قلب او از زندگی کام گیرد حتی با او رنج ببرد.
آه رنج کشیدن با او، شادی‌ست.
#رومن_رولان ژان کریستف
