لنف مایع آبکی است که در سیستم لنفاوی حرکت می کند. سیستم لنفاوی به حمایت از سلامت کلی بدن کمک می کند. لنف مایعات را از بافت ها جمع آوری می کند و آنها را به خون باز می گرداند. مواد مغذی و پروتئین ها را به سلول ها و بافت های حمل می کند. همچنین هر گونه مواد مضر موجود در سلول ها و بافت های را پاکسازی می کند.
لنف مایع آبکی است که در سیستم لنفاوی جریان دارد. لنف به سیستم لنفاوی کمک می کند تا از سلامت کلی بدن حمایت کند. تامین مواد مغذی برای سلول ها و بافت ها تا محافظت از بدن در برابر عوامل خارجی مانند ویروس ها، باکتری ها و سلول های سرطانی، از وظایف لنف است.
برای اینکه درک کنید که لنف چه کاری انجام می دهد، بهتر است به درک چگونگی ایجاد لنف در بدن بپردازیم. این داستان با سیستم گردش خون شروع می شود که سیستم لنفاوی را با خود شریک می کند. سیستم گردش خون شبکه ای از شریان ها، وریدها و مویرگ ها است که خون را در سراسر بدن حمل می کند. خون حاوی پلاسما است.
همانطور که خون در مویرگ های جریان می یابد، مقداری پلاسما از سوراخ های ریز دیواره مویرگ ها تراوش می کند. این پلاسما که اکنون لنف نامیده می شود، به داخل بافت ها و فضاهای اطراف سلول ها حرکت می کند تا اکسیژن، پروتئین و سایر مواد مغذی را تحویل بدن دهد. در عین حال، لنف زباله هایی مانند سلول های آسیب دیده و سرطانی، باکتری ها و ویروس ها را از بین می برد. لنف همچنین مایع اضافی را که مویرگ ها قادر به جذب آن نیستند، از بافت ها و سلول ها می گیرد.
لنف که اکنون مملو از مایعات اضافی و ارگانیسم های مضر، مانند محموله آسیب دیده یا خطرناک، است به مویرگ های لنفاوی منتقل می شود که لنف را به بدن برمی گرداند. در حین حرکت، لنف از گره های لنفاوی عبور می کند. غدد لنفاوی وظیفه کنترل کیفیت لنف را بر عهده دارند و محموله لنفاوی را برای یافتن موجودات مضری که توسط گلبول های سفید خون (لنفوسیت ها) از بین می روند، بررسی می کنند. لنف فیلتر شده در نهایت به جریان خون باز می گردد.
در یک کلام، لنف درهر جایی از بدن ما که مویرگ های لنفاوی داشته باشد، حضور دارد. مویرگ های لنفاوی در بافت تقریباً همه اندام بدن ما وجود دارد. کبد و دستگاه گوارش ما 80 درصد لنف را در بدن تولید می کنند. این لنف چیل نام دارد که حاوی ترکیبی از گلبول های سفید و چربی است که آن را شیری رنگ می کند.
لنف معمولاً شفاف یا بی رنگ است، اما می تواند زرد باشد. چیل، لنف تولید شده توسط دستگاه گوارش، شیری رنگ به نظر می رسد.
لنف باید به حرکت ادامه دهد. اما گاهی مشکلات و اختلالاتی جلوی حرکت لنف را می گیرد و یا حرکت آنرا با دشواری روبرو می کند:
· "لیمفیدما" یا "لنف آدم" زمانی اتفاق می افتد که لنف نتواند در مویرگ های لنفاوی جریان یابد. وقتی این اتفاق میافتد، لنف شروع به تجمع در بافتهای نرم بازوها و پاها میکند و باعث تورم آنها میشود. "لنف آدم" اغلب افرادی را درگیر می کند که جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی انجام داده اند یا تحت پرتو درمانی قرار گرفته اند.
· پیل پایی (فیلاریاز لنفاوی) سیستم لنفاوی را مسدود می کند بنابراین لنف نمی تواند از طریق سیستم جریان یابد. همانطور که در مورد لنف آدم هم اتفاق می افتد، لنف جمع شده، بازوها، پاها یا اندام تناسلی را متورم می کند. انگل هایی که توسط پشه ها حمل می شوند می توانند باعث پیل پایی می شوند.
· تومورهای سرطانی که مجاری لنفاوی یا غدد لنفاوی را مسدود می کنند ممکن است بر نحوه حرکت لنف در بدن تأثیر بگذارند.
تورم یکی از علائم شایع لنف آدم است که زمانی اتفاق میافتد که مایع لنفاوی نمیتواند به طور طبیعی جریان داشته باشد و شروع به تجمع در بافت نرم مجاور میکند.
مراقبت از سیستم لنفاوی بهترین راه برای مراقبت از مایع لنفاوی است. برای اینکه سیستم لنفاوی خود را قوی و سالم نگه دارید، باید:
· از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی مانند آفت کش ها یا محصولات پاک کننده خودداری کنید. این مواد شیمیایی می توانند در سیستم لنفاوی تجمع پیدا کنند و فیلتر کردن مواد زائد را برای بدن دشوارتر کنند.
· مقدار زیادی آب بنوشید تا هیدراته بمانید تا لنف به راحتی در بدن شما حرکت کند.
· سبک زندگی سالمی داشته باشید که شامل ورزش منظم و رژیم غذایی سالم است.
نمی توان انکار کرد که زندگی مدرن بر سلامت و رفاه روانی ما تأثیر گذاشته است. بر اساس یک مطالعه جدید توسط Body Ballancer بر روی 2000 بزرگسال بریتانیایی، بیش از نیمی (54 درصد) از افرادی که شرکت کردند ادعا کردند که روزانه احساس «استرس» یا «استرس شدید» دارند.
استرس برای بسیاری از ما متاسفانه به طور فزاینده ای به واقعیت زندگی روزمره تبدیل شده است.
استرس چگونه بر سیستم لنفاوی تأثیر می گذارد؟
وقتی استرس را تجربه می کنیم، کورتیزول (هورمون مبارزه با استرس) ترشح می شود و در نتیجه اسیدوز متابولیک (به معنی کاهش سطح بی کربنات مایع خارج سلولی و قرار گرفتن PH خون در محدوده اسیدی) ایجاد می شود. ماهیت اسیدی کورتیزول می تواند باعث تجزیه بافت لنفاوی شود و جریان لنفاوی را مختل کند. قرار گرفتن مزمن در معرض کورتیزول همچنین می تواند عملکرد سیستم ایمنی را سرکوب کند، گردش آنتی بادی های محافظ را کاهش داده و در نتیجه حساسیت ما را به عفونت و بیماری افزایش می دهد.
این کاهش جریان لنفاوی همچنین می تواند سیستم گوارش را به خطر بیندازد و در نتیجه نفخ، یبوست و افزایش وزن را به همراه داشته باشد. سیستم لنفاوی و همچنین نقش اساسی در هضم و جذب چربی دارد و یک سیستم لنفاوی سالم و آزاد در حفظ میلیونها رگ لنفاوی کوچک (لاکتالها) که رودههای کوچک ما را میپوشانند و عاری از چربیهای متراکم و سموم هستند، نقش دارد. و استرس اغلب شامل نوعی از پرخوری است - به ویژه خوردن انواع غذاهایی که حاوی قند، نمک و - البته - چربی هستند!
مترجم: نرمینه محمدطاولی (مربی پیلاتس)
منابع:
https://my.clevelandclinic.org/health/body/21199-lymphatic-system
https://bodyballancer.co.uk/stress-and-its-effect-on-the-lymphatic-system/