مدتی‌ست فکرمیکنم به فلسفه‌ی وجود ...
میدانی...
همه ی ما به نوعی هستیم !
راه می‌رویم،غذا می‌خوریم،سرکار می‌رویم و حتی کتاب میخوانیم ...
اما
قریب به اکثریت زندگی نمیکنیم و راهِ زنده مانی را درپیش گرفتیم !
تکرار طوطی وار ِراه بقیه به چه درد من میخورد؟!
به چه دردِ تو میخورد؟
تو !
نسخه ی منحصر به فرد از خودت هستی
نگذار دیگران خرابت کنند
نگذار به گوشه ای از دنیای پر از رنگ‌های خاکستریشان تبعیدت کنند
مبادا بگذاری به جایت تصمیم بگیرند طوری که فکرکنی خودت تصمیم گیرنده بودی....!
درعجبم کِی و کجا خواهیم توانست نقاب این زندگی پوشالی را کنار بزنیم و به دلِ زندگی برویم،بشناسیمش و حتی با او جنگ کنیم!
اگر جنگ نکنی می‌بازی!
سکون
روزمرگی
تقلید طوطی وار زندگی آدم‌ها چیزی جز مرگ پویاییت برایت به ارمغان ندارد...!
جامعه ی امروز ما مریض است
محکوم است به تقلید !
محکوم است به یکرنگی...
کمی خودت باش
خودت را دوست داشته باش
بشناس خودت را و به بهترین نسخه ی ممکن ارتقائش بده !
باورکن کار سختی نیست :)❤️ #نسیم_نوایی
_ +همین الان یه ورق کاغذ بردار و ویژگی های خودتو بنویس و اون کارهایی که واقعا خوشحالت می‌کنند رو هم بهشون اضافه کن،چنددرصد کارها به خاطرِ خود واقعیته و نه تصویرِ دیگران؟!
_ ++یکی از بدی‌های فضای مجازی همین تقلید و یکرنگی بی قید و شرطه !
اگر خودمون خودمون رو نجات ندیم
کی به دادمون می‌رسه؟!
