وقتی_تو_باشی وحدتی میان ماست که از ما پیکری قویتر از آنچه بودیم میسازد. از آن تکبودگی که هر چقدر اختیار و اراده و آزادیِ مطلقهای نصیبمان میکرد اما ناتوانتر بودیم، راهی که بیهمراه طی شود، خستگیاش بیشتر و طولش زیادتر میشود.
مونس جان تو که باشی، راه میشود خودِ لذت ناب، از باهم بودنی که پشت به پشت هم، فرازها و نشیبها طی می شوند، و سختیها با دستگیری و نیرویی مضاعف، آسان..
تو که باشی، هستهای ما جان می گیرد و نیستهایمان، کمرنگتر..
دست در دست هم، ادامه خواهیم داد، و مجالی به هرآنچه سببساز ویرانی و جدایی و فاصله شود نخواهیم داد. ما هستیم و می توانیم باهم بودن را تفسیری دیگر کنیم وقتی خالصانه ، باهمیم ..
نیلوفر ثانی
