تازگی ها از آدم های مهربان میترسم
آدمهایی که مهربانی را ثمن معامله قرار داده اند و تو را به بردگی می‌گیرند.
در روانشناسی اسمش را گذاشته اند باج گیری عاطفی به نظرم همان معامله است. من با تو خوبم به تو مهربانی می کنم در عوض تو همانی باش که می خواهم. به موقع سرکوفتش را به تو خواهم زد و تو که قدر شفقت من را ندانستی حالا باید تنبیه شوی. گاه با تحقیر گاه با طرد شدن و گاه با نادیده گرفتن و....
مهربانی بدون بخشش معنی ندارد. نمی شود گفت فلانی خیلی مهربان است ولی آدمها را به خاطر اشتباهاتشان دیر می بخشد.
مهربانی یعنی مهربان بودن بدون هیچ چشم داشتی.
یک روز صبح خیلی زود که برای پیاده روی به جنگل رفته بودم رهگذری به من دو شکوفه بهار نارنج داد. می دانستم که فصل بهار نارنج نیست ولی پیگیر نشدم از ایشان تشکر کردم و سرمست از عطر بهار در مشتهایم به پیاده‌روی خود ادامه دادم. در نیمه راه دو شکوفه را بین دو رهگذر دیگر تقسیم کردم. لبخندی جانانه بینمان رد و بدل شد.
نمی دانستم که این هدیه تا به این اندازه خوشحالشان می کند. از شعف آنها من هم به شوق آمدم. با خودم فکر کردم آیا من هم از رهگذری که اول بار به من شکوفه داد به خوبی قدردانی کرده ام؟
نه توقعی بود و نه چشم داشتی و نه بعداً فرصت پیدا می‌شد که منت مهربانی را بر سر همدیگر بگذاریم.
مهربانی و بخشش را من از جنگل آموختم وقتی که جهل و خودخواهی آدمها آتش به جانش انداخت باز هم چتر مهربانی اش سایه ساری شد برای همه.
اجازه بدهیم زنجیره قطع نشود.بیایید چرتکه ها را زمین بگذاریم یا مهربانی نکنیم،اگر مهربانی کردن را بلد نیستیم. تا کسی نگوید:«من از آدمهای مهربان می ترسم»
