چنگال حریص زمان

چنگال‌های حریص زمان جامه‌ی عمرمان را می‌دَرَد و ما سرگشته و برهنه‌ایم در تقلایی نافرجام

وارد ششمین ماه از انتقام زمین شده‌ایم

دوئل سختی در گرفته

بین بردن و باختن

ماندن و رفتن

تباهی و شکفتن

در زمانه‌ای که در آن زمان وَرم کرده است مردی بی‌وقفه رکاب می‌زند.

و زنی در خلسه‌ای شیرین روی تخته سنگی سترگ، زیر چتر‌ سبز درخت در رویایش فرو رفته‌...

زمین گرم است هوای مرداد داغ و سنگین....

ناگهان نسیم فریاد می‌زند بر سر برگ ...

و برگ از ترس می‌لرزد.

چکاوک‌ها بی‌شمار شده‌اند.

آدم‌ها دیگر همان نیستند...

چنگال حریص زمان جامه‌ی عمرمان را می‌د‌َرَد و از گویچه‌های سرخ رنگ لحظه‌هایمان می‌نوشد.

پس رکاب بزن در این زمانه‌ی و‌َرَم کرده....

به سمتِ بودن

به سوی شدن