چند وقتیست به این می اندیشم:
من یک انسانم و یکبار در این جهان هستی پا به عرصه ی وجود گذاشته ام.
بخش فانتزی ذهنم فعال شد و من به اینکه ای کاش میتوانستم در کالبد گیاهان و حیوانات نیز زندگی کنم و حیف است که این فرصت زندگی یکباره فقط در یک جسم تکراری از دست برود.
کاش میتوانستم زیستن در اشکال مختلف را تجربه کنم
مثلا:مدتی از کالبد مردانه ام بیرون بروم و در یک کالبد زنانه ادامه حیات بدهم.
سپس مدتی به زندگی گیاهان بپیوندم و مدتی یک درخت(شاید یک چنار)،یک گل،یک خار،و... باشم.
شاید بعد از آن به زندگی در حیات وحش بپیوندم،شاید مدتی یک یوز میشدم و سپس به گورخر تنازل پیدا میکردم!
سپس مدتی ترسناک و وحشت آور مانند طوفان کاترینا بشوم و هرچه سر راهم قرار میگیرد را ازبین ببرم
بعد آرام و خوش صدا بشوم مانند رودخانه ایی با آب زلال و پر از سنگ های زیبا.
مدتی دریا بشوم ،وسیع،ژرف و البته خوفناک
و مدتی کویر بشوم،وسیع،خشک ،با طوفان شن وهر روزم را زیر نور خورشید آفتاب بگیرم!
به راستی از اینکه باید تمام عمر را در محدوده ی یک انسان دوپا و با محدودیت زیست کنم دل خوشی ندارم!
