یک روزی،دریک روز سرد زمستانی خداوند به خوابی ابدی خواهد رفت
آن روز دیگر کسی نخواهد بود که چرخ فصول را بچرخاند و ما تا ابدالدهر در زمستان خواهیم ماند
به سرمای طاقت فرسا عادت خواهیم کرد
آن روزها وقتی میخواهیم برای فرزندانمان خاطره تعریف کنیم به آنها خواهیم گفت
که این درختان خشک و بی روح روزی سرسبز و با طراوت بودند و آنها به ما نیشخند خواهند زند
گویی که دیوانه ایی در حال تعریف همنشینی خود با فرازمینی ها در نیمه شب های تیمارستان است...
