نگرانی ای که به تازگی حول دارو درمانی بیش فعالی ایجاد شده است، این است که استفاده از داروها به عنوان محرک به سو استفاده از داروها بینجامد. دولت فدرال تصدیق میکند که داروهای محرک پتانسیل بالایی دارند که مورد سو استفاده قرار گیرند و این همان چیزی است که روی بسته بندی آنها نوشته شده است. با این حال تحقیقات روی جوانان و بزرگسالان بیش فعال هیچ افزایش ریسکی نسبت به سو استفاده از داروهای محرک را نشان نداده است. در حقیقت داده ها خلاف این موضوع را گزارش میدهند: افراد بیش فعالی که از داروهای محرک برای کنترل علایمشان استفاده میکنند احتمال کمتری دارد که به اعتیاد روی آورند تا افراد بیش فعالی که از این داروها استفاده نمیکنند. علاوه بر آن تحقیقات ثابت کرده است که درمان دارویی بیش فعالی احتمال اعتیاد به مواد و مشکلات مربوط به آن را به نصف رسانده است.
تاثیر چشمگیر مثبتی که دارو درمانی در زندگی افراد بیش فعال دارد بدون مبالغه است. افراد بیش فعال تحت دارو درمانی معمولا ثباتی را در طول روز های خود تجربه میکنند که تا آن زمان تجربه نکرده بودند. بیشتر افراد می آموزند که سطح داروی خود را در جایی نگه دارند که در آن بیشترین کارایی را داشته باشند. در افراد بیش فعال نه تحمل دارویی و نه وابستگی دارویی دیده میشود. بعضی افراد در طول زمان متوجه میشوند که بدنشان به میزان کمتر دارو هم پاسخ مناسب میدهد و در نتیجه مقدار دارو را کم میکنند. به علاوه داروهای محرک نوعی محافظت برای افراد بیش فعال ایجاد میکند و باعث میشود که آنها برای از بین بردن علایمشان به سمت مواد مخدر گرایش پیدا نکنند.
مقاله های معتبری در مورد افراد معتاد به محرک ها (مثل ریتالین،ادرال و دکسدرین) به تازگی در رسانه دیده شده اند. متاسفانه رسانه ها معمولا اطلاعات غیر موثقی در مورد این افراد به دست میدهند. با وجود صحت این موضوع که این داروها میتوانند مورد سو اسفتاده قرار گیرند و فرد جوانی میتواند به آنها معتاد شود، اما استفاده از داروهای ضد بیش فعالی به خودی خود به اعتیاد به دارو نمی انجامد. جوانان و میانسالان بیش فعالی که تحت دارو درمانی نیستند حجم زیادی از این محتوا را تولید میکنند. «دکسدرین» و «ادرال» به خاطر برانگیختگی زیادی که در افراد عادی ایجاد میکنند مشهورند. «ریتالین» معمولا به عنوان آخرین پناه برای سو استفاده به کار میرود چرا که نمیتواند سرخوشی مورد نظر افراد معتاد را فراهم نماید.
اگر احساس میکنید که فرزند شما مثل قبل به داروها پاسخ نمیدهد و علایم او رو به افزایشند تصور نکنید که آنها معتاد شده اند یا مقاومتی در مقابل داروها در آنها ایجاد شده است. با پزشک مشورت کنید و سوالات زیر را در نظر داشته باشید:
آیا فرد دقیقا طبق دستور دارو را مصرف میکند؟
آیا فاکتورهای محیطی جدیدی دخیل هستند؟(تنش داخل خانه،دعوایی در مدرسه، ...)آیا ممکن است که این موضوعات تغییر رفتاری را ایجاد کرده باشند؟
آیا کودک رشد کرده و به دوز بالاتری احتیاج دارد؟ رشد و افزایش وزن در کودک میتواند میزان نیاز به دارو را افزایش دهد.
ترجمه: پریا پوروقار
منبع:
MentalHelp.net
