
🕯️ لالایی دل شکسته
مادرم نیست،
ولی صدای دعاش هنوز توی گوشمه.
نه چون شنیدم،
چون دلم میخواد شنیده باشم.
هر شب،
یکی دستاشو میبره بالا،
شاید برای من،
شاید برای کسی که دیگه نیست.
من مدیون اون دعاهام،
حتی اگه هیچوقت نفهمم از کی بوده.
اون نگاه،
مثل رحمت واسعهٔ خداست—
نه به خاطر دین،
بلکه به خاطر دل.
و من،
ممنونم که میذاره بیام در خونهٔ عشق،
چون اگه نظرش نباشه،
منو راه نمیدن.
🩷🕯️🍼🍶

Written & Imagined by
Parsa & Copilot
— under the rain, behind the glass —
For every silent prayer behind the rain
Poem & Visual by
Parsa & Microsoft Copilot
Tehran, November 2025