عشق چیست و عاشق شدن چگونه رخ می دهد ؟
بارها شده که ما با افرادی مواجه میشیم که درگیر روابط عاشقانه شدند اما در میانه راه احساس می کنند که رابطه عاشقانه اونها داره فروکش میکنه. یا افرادی را می بینیم که احساس می کنند در نوع رابطه شون به اونها ظلم شده و مورد سوء استفاده قرار گرفتند.
اما واقعا عشق چی میتونه باشه ؟
نحوه شناخت عشق واقعی چیه ؟
و از همه مهم‌تر چطوری میتونیم در رابطه قرار بگیریم که از نظر عاشقانه احساس خوبی را تجربه کنیم؟
بارها برای ما اتفاق افتاده که کنار فرد محبوبمون هستیم
و قلبمون به تپش می افته،
بدنمون یخ میزنه،
صورتمون گر میگیره،
هیجانمون بالا میره،
صدای قلبمون را می شنویم،
دستامون عرق میکنه،
احساس بیقراری داریم،
تند و لحن صدامون تغییر میکنه و
اشتیاق شدیدی به با هم بودن داریم
بر خلاف حرفی که میگه عشق تو یک نگاه حاصل میشه عاشق شدن طی مراحل مختلفی شکل میگیره
مرحله اول: شهوت است كه در هر دو جنس زن و مرد به دلیل وجود هورمون‌های جنسی استروژن و پروژسترون پدید می‌آید كه دوره كوتاهی دارد.
مرحله دوم: مجذوبیت و دل‌باختن است. از این مرحله است كه واقعا عشق پا می‌گیرد. در این مرحله فرد دیگر نمی‌تواند به چیزی جز معشوقش فكر كند. این مرحله از علاقمند شدن باعث فعال شدن واكنش‌های استرس‌زا و افزایش سطح آدرنالین و كورتیزول در خون می‌شود. این فرآیند تاثیر فریبنده‌ای در فرد ایجاد می‌كند. وقتی او را برای اولین بار می‌بینید بدن‌تان عرق می‌كند، قلب‌تان سریع‌تر می‌تپد و دهان‌تان خشك می‌شود.
مرحله سوم: دل‌بستن است كه تعهد طولانی‌مدت را به همراه دارد. فكر كنید اگر مرحله اول یعنی شهوت و مرحله دوم یعنی مجذوبیت طولانی بنابراین، هر فردی كه عاشق می‌شد نابودیش هم حتمی بود. ولی وقتی فرد وارد این مرحله می‌شود احساساتش كنترل‌شده‌‌تر می‌شود. این احساسی است كه زوج‌ها را به هم متعهد می‌كند و هورمون‌هایی كه در این مرحله به وسیله سیستم عصبی آزاد می‌شوند، هورمون‌هایی هستند كه باعث می‌شود دو نفر به هم وفادار بمانند.
در شروع رابطه عاشقانه هورمون دوپامين در مغز فرد ترشح مي گردد. دوپامين باعث مي شود فرد، مهربان تر، نرم تر ، شيرين تر و با احساس تر شود. حالات رواني و هيجاني فرد هم تغيير مي يابند. فرد هيجان زده و شاد مي شود. به خاطر دوپامين است كه اسمان آبي تر و محيط زيبا تر مي شود.
در اين مدت هورمون تستسترون ترشح مي شود و باعث افزايش ميل جنسي خواهد شد. اگر چه تستسترون باعث توليد احساس خشونت هم مي گردد. يكي از عوامل خشونت هاي كلامي و فيزيكي در دوره عاشقي به همين علت است.
بعد از اين مرحله هورمون نورپينفرين ترشح پيدا مي كند. اين هورمون بسيار محرك است و باعث مي گردد فرد بي قراري را تجربه كند. بي خوابي و عدم تمركز و ... مي گردد به طوري كه گاهي قيافه معشوق را هم نمي تواند به ياد نمي آورد.
همزمان هورمون فنيل اتيل آمين ترشح پيدا خواهد كرد. اين هور مون باعث توليد رضايت و شيريني در شخص مي شود و به همين دليل فرد به دنبال معشوق خواهد بود.اين هورمون حتي باعث احساس گيجي ، از دست دادن اشتها و عدم ميل به غذا هم خواهد شد. اگر در اين دوره سطح هورمون به مرور كاهش يابد فرد دچار افسردگي خواهد شد.
اکسی توسین، را به نام "ماده عشق" می شناسند و نقش اساسی در ارتباط عاشقانه و مهرورزی ایفا میکند.این هورمون وفاداری را افزایش داده و برای ایجاد پیوندهای قوی و بهبود تعاملات اجتماعی ضروری است. وقت گذراندن با عزیزان و مهربان بودن ناشی از وجود این ماده در بدن می باشد.
سروتونین به عنوان "جاری کننده احساس خوب" و "هورمون ضد افسردگی" شناخته می شود. وقت گذراندن با عزیزان و مهربان بودن ناشی از وجود این ماده در بدن است. این هورمون زمانی در بدن تولید می شود که شما احساس می‌کنید مهم یا اثربخش هستید.
در تمامي مراحل سيستم پاداش مغزي كه شامل اعصاب و گردش خون است، شروع به عمل مي كند و پيام هايي به پوست، جهاز هاضمه و آلات تناسلي ارسال خواهد نمود.
اگر همچنان محرك بيروني يعني معشوق وجود داشته باشد سيستم پاداش مغزي باعث مي گردد فرد هر لحظه به دنبال معشوق باشد و زمان هايي كه معشوق در دسترس نيست با ياد اوري خاطرات، ديدن عكس ها و پيام ها آن احساس را تجربه كند. در برخي موارد فرد به دليل سيستم پاداش مغزي معشوق را نمي خواهد بلكه فقط احساس عاشقي را مي خواهد. يعني معشوق مهم نيست و لذت از احساس عاشقي مهم است.
زماني كه شما عاشق هستيد هورمون هايي در مغز شما منتشر مي شوند و احساس خوب در شما توليد مي كنند و زمانی که شما در ارتباط با کسی قرار می گیرید ترشح این هورمون ها باعث میشه که احساس های خوب و خوشایندی و همراه با عشق تعهد و وابستگی تجربه کنید
زبان عشق شما چيست
دکتر “گری چاپمن” ، نظریه ۵ زبان
عشق را مطرح نموده است. زبان عشق بیانگر شیوه ابراز عشق به افراد می باشد که دارای ۵ نوع می باشد :
تائید و تشویق ،
اختصاص وقت ،
هدیه دادن ،
خدمت کردن ،
تماس فیزیکی.
شما باید زبان عشق خودتون و محبوب خودت رو بدونی تا در آینده دچار سوء تفاهم نشین
در مورد تشویق کردن افرادی هستند که با گفتن کلمات محبت آمیز اعتماد به نفس را در طرف مقابل افزایش میدهند.
در مورد دوم اختصاص وقت است این افراد زمانهای خیلی زیادی را برای گذراندن با طرف مقابل در نظر می‌گیرد
سوم که هدیه دادن هستش احساس ارزشمندی فرد با دادن کادوهای مختلف برانگیخته میکند.
مثال هایی برای مورد چهارم و پنجم یک مرد با تعمیر میز شکسته، علاقه خود را به همسرش نشان دهد در صورتیکه همسرش با در آغوش گرفتن ، ابراز علاقه می کند.
اعتياد به روابط عاطفي، برخلاف نام لطيفش، مي‌تواند از ويران‌کننده‌ترين شکل‌هاي اعتياد باشد که اين روزها به فراواني در فيلم‌ها و داستان‌هاي به‌ظاهر عشقي به تصوير کشيده مي‌شود. با توجه به نياز طبيعي و فطري انسان به روابط اجتماعي و عاطفي و انتظار بروز پديده عشق، بويژه در دوره جواني، گاهي تشخيص موارد اعتياد به روابط احساسي و عاشقانه بسيار دشوار مي‌شود. درحالي که افراد معتاد به روابط عاشقانه، درگير روابطي ميشوند که نه‌تنها از نگاه روان‌شناختي سالم نيست و براي فرد، شادي و تکامل عشق سالم را به همراه ندارد، بلکه در نهايت موجب آزار و زيانِ وي شده و بر کوله‌بار تجربه‌هاي طرد شدن، تنهايي و به عبارتي شکست‌هاي عشقي‌اش اضافه مي‌شود.
يكي از موانع پيش رفتن پس از شكست در رابطه اين است كه نمي توانيد به او فكر نكنيد. همواره در گذشته زندگي مي كنيد. نياز كنترل نشده اي در شما ايجاد مي شود براي پيام دادن، تلفن زدن و حتي رصد كردن او در دنياي مجازي و ... . هر چند آگاه هستيد كه اين رفتار به شما آسيب مي رساند و مي تواند شما را بيمار كند ولي نمي توانيد آن را متوقف كنيد.
هر زماني پيامي مي آيد و يا تلفن شما زنگي ميزند، قلب شما از جا كنده مي شود و انتظار داريد او باشد كه ابراز عشق مي كند و يا اينكه به اشتباه خودش پس برده و مي خواهد دوباره شروع كند.
حتي ممكن است در دنياي مجازي متن ها، عكس ها، موسيقي ها و ... منتشر مي كنيد و شروع مي كنيد به حدس زدن اينكه الان او چه احساسي دارد و به چه فكر مي كند و بيشتر و بيشتر رنج مي بريد.
اعتياد به عشق يعني افكار اجباری تكراری و شديد به كسي كه مي دانيد او و يا رابطه براي شما آسيب زننده است.
معمولاً افرادي که در کودکي، از مهرباني و مهر کافي بهره‌مند نبوده‌اند، در دام اعتياد به روابط عاطفي گرفتار ميشوند. متخصصان بر اين باورند که «خودکم‌بيني و کمبود عزت‌نفس» در افرادي که در کودکي مهر و محبت کافي دريافت نکرده‌اند، در بزرگ‌سالي آنها را به وابستگي شديد و اعتياد عاطفي سوق خواهد داد.بسياري از اين افراد، در کودکي تنها گذاشته شده يا رها شده‌اند و به همين دليل، با تمام وجود مي‌کوشند تا به روابط عاطفي خود «بچسبند» و از ترک‌شدن دوباره به هر قيمتي جلوگيري کنند. اين افراد گاهي، در گرداب روابط عاطفي ويران‌کنند مي‌افتند، ولي به جهت ترس از ترک‌شدن و تنها ماندن، از تمام کردن اين رابطه دوري مي‌گزينند
فرد جهت كاهش و خروج از احساسات بد، حاضر است همه چيزش را فدا كند تا به رابطه برگردد حتي به شرط خود فريبي.
اعتياد به عشق بسيار عموميت دارد ولي كمتر به عنوان اعتياد شناخته شده و روي آن كار شده است
اكثر افراد پس از شكست در رابطه عاشقانه پس از مدتي از اين اعتياد به عشق خارج مي شوند ولي تعدادي از افراد هم دچار وسواس فكري و حتي توهم و هذيان مي شوند.
علاوه بر اين بخشي از مغز كه نقش اساسي در قضاوت هاي فرد دارد،_ناحيه کرتکس مغز_ در دوره عاشقي متوقف و يا كم كار خواهد شد. به همين دليل فرد نمي تواند توصيه هاي خانواده، دوستان و ... را بپذيرد.
موفق‌ترین روابط عاطفی، روابطی هستند که در آنها استقلال و فردیت افراد حفظ می‌شود.
به بیانی دیگر، روابطی که به وابستگی و تجاوز به حریم یکدیگر آلوده می‌شوند به سرعت فرسوده شده و از بین می‌روند. از طرفی دیگر، اگر این استقلال از حد خود فراتر رود و به‌جایی برسد که دو نفر نتوانند با هم صمیمیت سالم داشته باشند و به وحدت و یگانگی برسند، آن وقت رابطه آسیب می‌بیند و از بین می‌رود.
همچنین، اگر دو نفر آنقدر به هم وابسته باشند که بخش‌های دیگر زندگی و نقش‌های دیگرشان در زندگی را کنار بگذارند نیز دیری نمی‌گذرد که رابطه آسیب دیده و از بین می‌رود.
آنچه در کنار حفظ استقلال و فردیت مهم است، تعادل، عشق، احترام و امنیت است.
عشق سالم یه سری ویژگی های مشخصی داره که با آن ویژگی ها شما می توانید هم طرف مقابلتان را ارزیابی کنید و همین که یک رابطه بسیار خوبی را از نظر عشق و احساس و علاقه تجربه کنید.
در عشق سالم رشد فردی وجود دارد، چرا كه دو طرف به یكدیگر فضایی برای رشد می دهند. احساس امنیت و پذیرفتن بی قید و شرط نیز از دیگر ویژگی های عشق سالم است.
در این نوع عشق افراد به پیشرفت یكدیگر می اندیشند. همدیگر را برای رسیدن به آن پیشرفت ها تشویق می كنند و برای رسیدن به آرمان های شخصی به یكدیگر بال پرواز می دهند.
در این نوع عشق اعتماد كامل، صداقت، تعهد و آزادی وجود دارد؛ در غیر این صورت وفاداری با محدود كردن طرف بی معنا است. در عشق سالم حسادت، تملك و ترس نیست.
افراد در عشق سالم به یكدیگر توجه و از یكدیگر مراقبت می كنند. سعی در خوشحال كردن طرف مقابل دارند و بر همین اساس مهر و علاقه بر خشم و عصبانیت غلبه می كند.
افراد در این نوع عشق قدردان یكدیگرند. مهارت های ارتباطی را بلد هستند. به جای سرزنش، تحقیر و انتقادگری بیشتر ویژگی های مثبت یكدیگر را می بینند.
در این عشق، فرد از تنها ماندن نمی ترسد و دو طرف فارغ از حس تنهایی می خواهند در كنار هم رابطه ای عمیق را تجربه كنند. این نوع عشق پویاست و سطحی نیست و در نتیجه صمیمیت در این نوع عشق واقعی بوده و سطحی نیست.
عشق سالم در حقیقت عشقی است كه فرد در آن رابطه احساس می كند خود حقیقی اش است. خود را سانسور نمی كند و در نتیجه نسبت به خود حس برتری دارد
