کمال گرایی همیشه موضوع مورد علاقه ی خود من بوده است. در چند سال اخیر به کمک متخصص و تلاش های خودم سعی در کاهش میزان کمال گرایی داشته ام. تا حد خوبی هم موفق بوده ام، که اگر نبودم امروز با تصمیم های جدید زندگی ام نمی توانستم کنار بیایم یا حتی چنین تصمیم هایی را نگرفته بودم. اما باور دارم که باید همواره مراقب بود تا کمال گرایی شدت نگیرد، خواندن مقاله، شنیدن پادکست، ارزیابی شخصی و حضور در برنامه های گروهی که از مهارت های فردی صحبت می شود می تواند به ما کمک کند.
امروز با این مقاله در ایمیل ام مواجه شدم و تصمیم گرفتم برای شما هم ترجمه و بازنویسی کنم. دو سال پیش هم در پادکستی با همین محتوا منتشر کردم که می توانید در انتهای مقاله لینک های دسترسی به آن پادکست را پیدا کنید. شما را به خواندن مقاله دعوت می کنم.
برای شما هم پیش آمده که ساعت ها روی بهتر کردن یک ارائه کار کنید؟ مرتب دنبال فونت بهتری بگردید؟ یا مثلا پیش نویس اولیه از یک گزارش را منتشر نکنید، چون بنظرتان هنوز آماده نشده ؟ احتمالا شما از کمال گرایی رنج می برید.
لین کازیلی نویسنده ی کتابی در خصوص کمال گرایی، هشدار می دهد که علاقه ی ما و تلاش ما برای این که همه چیز را طوری تغییر بدهیم که خوب و کامل به نظر برسند، روز به روز در حال بیشتر شدن است و سلامت و شادی ما را تحت تاثیر خود قرار می دهد.
نشخوار فکری و از طرفی کار بیش از حد جزو عادات ما شده، علاقه ی بی پایانی برای کسب اطلاعات داریم، با جواب هایی که برای سوال هایمان داریم دیگر قانع نمی شویم و پیشرفت مان به چشم خودمان نمی آید.
هر فردی خودش بی رحم ترین منتقد خودش می تواند باشد. در تلاش مان در مسیر کمال گرایی، خودمان را مجبور به کار در ساعت های اضافه می کنیم، از زمان استراحت ظهر می گذریم و وظایف و کارهای خود را اینقدر بازبینی می کنیم تا بهتر و کامل تر شوند، اما در اغلب موارد نتیجه ای که بدست می آوریم ارزش تلاشی را که به خرج داده ایم ندارد.
در واقع به نقطه ای خواهید رسید که شروع به هدر دادن انرژی خود خواهید کرد، چون که ساعت هایی که صرف می کنید، دیگر چیزی متفاوت تر از آنچه قبلا بدست آورده اید را به شما نخواهند داد.
نه تنها شما زمان را دیگر در نظر نمی گیرید، بلکه خودتان را هم دیگر فراموش می کنید. نتایج تحقیقات نشان می دهد که مردمی که به طور مداوم دنبال کمال گرایی هستند، دچار مشکلات اضطراب، افسردگی، بیخوابی، عزت نفس پایین، میگرن و آسم می شوند.
به قول کازیلی، "ما استانداردهایی دست نیافتی برای خودمان تعریف می کنیم"
با اغراق در خصوص میزان توجهی که دیگران به ما می کنند، باعث می شویم که نشخوار فکری مدوام داشته باشیم. هیچ کس آنقدری که ما در ذهن خودمان فکر می کنیم و خیال پردازی می کنیم، به ما توجه نمی کند. هرکسی مشکلات خود را در کار و زندگی شخصی اش دارد، بنابراین هیچ منتقدی بدتر از خودتان برای خودتان وجود ندارد.
اگر در خانه یا محیطی بزرگ شده باشید که والدین یا افرادی که با آنها در فرآیند رشد خود تعامل داشته اید، کمال گرا بوده اند، احتمال تمایل تان به این تله بسیار زیاد است. به دست گرفتن کنترل یا تلاش برای کسب مقبولیت، تلاش برای مقصر جلوه دادن افراد، یا شوق زیاد برای تحسین شدن و دوست داشته شدن می تواند ریشه های رشد کمال گرایی در شما باشد.
وقتی سر کار مرتب خودتان را نقد می کنید، یا وقتی کسی می خواهد نتیجه ی کار شما را ببیند اما شما تمایلی ندارید،در این هنگام به صدای درونی تان گوش داده اید؟ به چیزهایی که به خودتان می گویید ؟ مرتب کار می کنید تا همه چیز بهتر شود، چرا که از حس طرد شدن می ترسید !
سه تیپ شخصیتی کمال گرایی به باور کایزلی وجود دارد، افرادی که استاندارد های بالا برای خودشان تعریف می کنند، افرادی که فکر می کنند جامعه استاندارد هایی دارد که باید حتما مطابق آنها بود و افرادی که استانداردهای بالا برای دیگران تعریف می کنند.
ما آدم ها از اشتباه کردن می ترسیم، اما اغلب اوقات دیگران متوجه اشتباه ما نمی شوند و اگر هم بشوند، مشکل بزرگی نیست. این خاصیت نوع بشر است که اشتباه کند.
اگر بپذیریم که هیچ کدام از ما کامل نیستیم، می توانیم به زندگی متعادل و رضایت بخشی برسیم.
شاید فکر کنید که کار سخت و تلاش برای ارائه بهترین کیفیت در شغل تان، به پیشرفت شما و کسب درآمد بیشتر کمک می کند. اما آیا همه ی این ساعت های اضافه که در کار به خرج می دهید این قدر به مسیر شغلی تان کمک می کند که حضور در یک رویداد دوستی یا کسب مهارت جدید می تواند کمک کند؟ احتمالا نه.
وسواس به خرج ندهید و نسخه ی اولیه ای از هر نوع خروجی کارتان را به نمایش بگذارید، به این ترتیب سریع تر بازخورد می گیرید. وقتی مدیر یا رئیس شما از شما می خواهد یک کاری را بهتر ارائه کنید، بپرسید دقیقا استاندارد مد نظرشان چیست. یعنی، در ذهن خودتان مشغول تعریف استاندارد هایی نباشید که شاید اصلا آنچه دیگران می خواهند نباشد.
اگر یاد بگیریم که به اندازه ی کافی کار یا برنامه های خودمان را خوب پیش ببریم، و همیشه دنبال بهترین استاندارد نباشیم، تعادل خوبی در زندگی مان می تواند ایجاد شود. استرس زندگی مان کم تر خواهد شد و احتمالا نتایج بهتری هم در کار خودمان کسب خواهیم کرد.
پادکست من با عنوان "گفت و گوهای سرزنشگر درون" را می توانید در پیوند های زیر بشنوید:
یا
https://soundcloud.com/persiandeveloper/destructive-self-talk
یا
منبع مطلب:
Signs you’re a perfectionist and how it can harm your career
معرفی کتاب برای کاهش کمال گرایی:
کتاب من کامل نیستم ولی خوشبختم / آلیس. دی. مار و آلیس لش کلی
