هر سازمانی نیاز به نوآوری دارد. اما اینکه چه نوع نوآوری را باید در اولویت قرار داد مسئله بسیار مهمی است.
نوآوری اساساً به معنای معرفی چیزی جدید ("nova") است. این "چیز جدید" می تواند هر چیزی باشد و مشکل از همینجا شروع می شود که دو مشکل اساسی به بار می‌آورد.
1- مشکل اول این است که با تأکید بیش از حد بر نوآوری محصول (یا خدمات) باعث می‌شود به دیگر نتایج حاصل از استراتژی‌ها توجه کافی نداشته باشیم.
2- دوم، اما با غرق شدن در همه فرصت‌های نوآوری که در بیرون وجود دارد فرصت های درون سازمان را از دست می‌دهیم.
پاسخ برای حل این دو مشکل به طور همزمان، کمک می کند تا در مورد نوع نوآوری فضای بهتری به دست آوریم. که همین موضوع منجر به یک ماتریس 2*2 می شود که چهار خروجی را برای ا به ارمغان می‌آورد.
محور اول، محور درون به بیرون است. نوآوری های بیرون گرا آن دسته از نوآوری هایی هستند که عمدتاً بازار را هدف قرار می دهند تا کاری جدید برای مشتریان انجام دهند. از سوی دیگر، نوآوری های درون گرا، خود سازمان را نوآوری می کنند.
در محور دوم، نوآوری‌های عملیاتی معمولاً کاملاً فنی و ملموس هستند و بر کار عملی و خروجی متمرکز هستند. از سوی دیگر، نوآوری های استراتژیک به نحوه عملکرد کلی سازمان و چگونگی ایجاد ارزش در آن توجه دارند.
این دو محور منجر به چهار نوع نوآوری زیر می شود:
1. نوآوری محصول: شناخته شده ترین نوع نوآوری است که در آن محصولات و یا خدمات یک سازمان را تغییر می دهید، بهبود می دهید یا تجدید می کنید یا محصولات جدید ایجاد می کنید.
2. نوآوری فرآیند: اغلب کارایی و کیفیت، محور بهبود روش کار روزانه سازمان است. این می تواند به هر نوع فرآیندی مربوط شود.
3. نوآوری مدل کسب و کار: نوع جدیدتر، متمرکز بر تغییر نحوه خلق و جذب ارزش توسط سازمان است و اغلب بر توسعه مدل‌های درآمدی جدید متمرکز است.
4. نوآوری مدیریتی: این نوع که کمتر شناخته شده اما حیاتی است، مربوط به نوآوری در نحوه سازماندهی، مدیریت و رهبری یک سازمان است. اغلب دلالت بر عدم تمرکز دارد.
و سوال نهایی این است که در حال حاضر کدام نوع نوآوری باید در اولویت باشد؟ پاسخ این سوال حتما به مدل کسب و کار و همچنین نگرش مدیران ارشد سازمان شما بر می‌گردد.
