چند روز پیش داشتم روزنوشته های زینب در #ژاپن رو می خوندم. نوشته‌ای از ایشان توجهم رو جلب کرد. زینب به همراه خانواده اش هم در ژاپن درس می‌خواند و هم کار می‌کند. اما نوشته ایشان را اول با هم بخوانیم: دیروز استادمون چیز جالبی گفت برای شما هم حتماً جالبه. می گفت توی برخی کشورهای اروپایی برنامه #مرخصی با #حقوق برای زایمان برای آقایان وجود داره. مثلاً توی #نروژ آقایون شش ماه مرخصی با حقوق برای #زایمان همسرشون دارن.
یکی از مطالعاتی که انجام شده، این بود که ببینند تأثیر این طرح روی علاقه به افزایش تعداد فرزندان چه میزان است؟تصور کنید مرد شش ماه کنار زن و بچه می خوره و می خوابه #حقوقش هم سر وقت واریز میشه چی از این بهتر؟!
اومدن تو کشورهای مختلف اروپایی قبل و بعد از این شش ماه از مردها سوال کردن نظرشون چیه و آیا دلشون میخواد تعداد بچه هاشون بیشتر بشه یا نه؟نتایج غافلگیرکننده بود! همه‌شون اول خیلی خوشحال بودن و می گفتند ذوق زده اند که بالاخره بعد از مدت‌ها کار و نداشتن فرصت برای خانواده، می‌توانند پیش زن و بچه‌شون باشند و باهم وقت بگذرونند و اصلا دلشون می‌خواهد هرسال بچه دار بشند که نصف سال بمونند خونه!! اما بعد از شش ماه، همه مردها #عصبی و #پریشان و #پکر، که ما اصلاً غلط کردیم زن گرفتیم که اصلاً بچه دار بشیم! ما رو چه به بچه:)) معلوم شد طوری پدرشون درآمده و به خاطر بچه تو سر و کله هم زدن و دنیای واقعی آن قدر با خیالات و تصورات فانتزیشون فرق داشته که کلا از بدنیا اومدن همون یکی هم پشیمونن!
این به کنار؛ نه تنها تمایل به فرزندآوری از طریق این طرح‌ها، حداقل در این افراد تحت تحقیق، اصلا افزایش پیدا نکرده، که حتی تمایل به طلاق و جدایی بعد از استفاده این طرح رو هم بیشتر کرده:))استادمون گفت خیلی طرح ها هست که روی کاغذ خیلی درخشان و عالی و موفقند اما واقعیت همیشه ما رو غافلگیر میکنه. الان هم ممکنه خیلی از شماها فکر کنید خونه و درآمد و امکانات میتواند باعث افزایش جمعیت بشه درصورتی که ممکنه اصلأ افراد با داشتن اونها دلشون نخواد بچه دار بشند.حکومت فقط وظیفه داره با مدیریت، شرایط رو فراهم کنه، و اختیار انتخاب رو به خود مردم بسپره.
