عبارت «يُنادُون» تنها دوبار در قرآن به کار رفته است. ترتیب استعمال این عبارت در قرآن تدوینی و تنزیلی جابه‌جا است.
در اولین استعمال به لحاظ ترتیب نزول، در سوره‌ی حدید می‌خوانیم:
«کیست که خدا را وامی نیکو دهد تا خدا آن را برای او دو چندان کند و او را پاداشی نیکو و با ارزش باشد؟ آن روز که مردان و زنان مؤمن را می‌بینی که نورشان پیش رو و از جانب راستشان شتابان حرکت می‌کند، امروز شما را مژده باد به باغ‌هایی که از زیرِ آن نهرها جاری است، در آن‌ها جاودانه‌اید، این است آن کامیابی بزرگ. روزی که مردان و زنان منافق به مؤمنان، می‌گویند: ما را مهلت دهید تا از نور شما اقتباس کنیم. به آنان گفته می‌شود: به پشت سر خویش برگردید و نوری بجویید. سپس میان آنان دیواری زده می‌شود که دارای دری است، درون آن رحمت و بیرونش عذاب است. فریاد می‌زنند: آیا ما با شما نبودیم؟ می‌گویند: چرا، ولی شما خود را در بلا و هلاکت افکندید و تعلل کردید و در تردید بودید و آرزوها شما را فریفت، تا فرمان خدا در رسید و فریبنده، شما را فریب داد. (۵۷:۱۱-۱۴)»
و در دومین استعمال به لحاظ ترتیب نزول، در سوره‌ی حجرات می‌خوانیم:
«ای اهل ایمان! بر خدا و پیامبرش پیشی مگیرید و از خدا پروا کنید که خدا شنوا و داناست. ای مؤمنان! صدایتان را برای پیامبر بلند نکنید، آن‌گونه که صدایتان را برای یکدیگر بلند می‌کنید، مبادا که اعمالتان تباه و بی‌اثر شود و شما درک نکنید. بی‌تردید کسانی که صدایشان را نزد رسول خدا پایین می‌آورند، همانان هستند که خدا دل هایشان را برای پرهیزکاری امتحان کرده، آنان را آمرزش و پاداشی بزرگ است. یقینا کسانی که از پشت اطاق‌ها بر تو فریاد می‌زنند، بیشترشان معرفت و آگاهی ندارند. (۴۹:۱-۴)»
در هر دو موقعیت، مخاطب فریاد، مؤمنان کامل هستند و فریاددهندگان، افرادی جامانده. و در هر دو موقعیت فریاد از پس دیوار (سور)/ اتاق (حجره) صورت می‌گیرد.
از آن‌جا که مفسران در تفسیر آیه‌ی ۴ سوره‌ی حجرات و عبارت «حجرات» که تنها یک بار در قرآن به کار رفته دچار سردرگمی شده و به پناه شأن نزول و روایت‌ها و پیش‌فرض‌های ظنی تاریخی رفته‌اند، این عبارت دوقلو می‌تواند در تفسیر راهگشا باشد.
https://t.me/quranicfragments/43
