اگر امروز آخرین روز بود، واقعاً همین‌طوری زندگی می‌کردی؟

اگه بدونی فقط ۱۰ سال دیگه وقت داری، به چی نه می‌گی؟ به چی آره می‌گی؟

با کی دیگه وقت تلف نمی‌کنی؟ دنبال چی نمیری چون دیگه برات مهم نیست؟ واسه چی بیشتر آغوشت رو باز می‌کنی؟

زندگی درست از اینجا شروع می‌شه. با شجاعت برای اولویت‌بندی.

از موفق بودن به مؤثر بودن تغییر جهت بده.

موفقیت یعنی "من چی دارم"، مؤثر بودن یعنی "من چه تغییری ایجاد می‌کنم"

اثرگذار بودن همیشه کارهای بزرگ نیست، گاهی فقط حضور درست، شنیدن، یا گرفتن دست کسیه که تنهاست.

به جای دنبال کردن معنا، معنا بساز.

زندگی، مثل یک صفحه سفید هست. تو از دنیا معنا نمی‌گیری، تو بهش معنا میدی. پس بپرس:

• چی چیزی باعث می‌شه حس کنم روزم هدر نرفته؟
• کی هستم وقتی هیچ نقشی (شغل، پول، ظاهر) نباشه؟
• اگر فقط یک چیز از من در ذهن آدم‌ها بمونه، می‌خوام چی باشه؟

پاسخ‌هاتو بنویس. این می‌شه قطب‌نمای زندگیت.

عاشق شو، حتی اگر نه با یک نفر، با زندگی.

رابطه‌ی عاطفی سالم خیلی مهمه، اما فراتر از اون، توانایی عاشقانه نگاه کردن به زندگی مهم‌تره. وقتی می‌تونی:

• از بوی قهوه لذت ببری
• به کسی بی‌قید و شرط کمک کنی
• درختی رو لمس کنی و مکث کنی

یعنی بلدی در لحظه باشی. و کسی که "در لحظه" حضور داره، زندگی رو عمیق‌تر از بقیه زندگی می‌کنه.

دانش بیاموز، اما حکمت رو زندگی کن.

اطلاعات زیاده، ولی حکمت نایابه.

حکمت یعنی:

• بدونی کِی باید رها کنی
• بدونی کِی سکوت، از حرف مهم‌تره
• بدونی چطور ببخشی ولی خودتو گول نزنی
• و بدونی که همه چیز گذراست، حتی درد، حتی شادی

سیستم بساز برای تبدیل رؤیا به واقعیت.

هنوز فرصت داری که کارهای بزرگی بکنی، اما باید با برنامه باشه:

• لیست هدف‌ها: ۳ تا چیز که واقعا می‌خوای در ۱۰ سال آینده محقق بشه
• تقسیم شدن به قدم‌های ۶ ماهه
• پیگیری هفتگی، بدون بهانه
• بازنگری فصلی

اینجوری زندگی از «تکرار» خارج می‌شه و وارد مسیر «تغییر» می‌شه.

انرژی‌تو صرف چیزی بکن که بعد از رفتنت بمونه.

یه ردپا بگذار. نه برای اینکه اسمت بمونه، برای اینکه زنده‌ بودنت فقط برای خودت نبوده باشه.

نتیجه نهایی:

تو فقط باید طوری زندگی کنی که در لحظه‌ی مرگ، حس نکنی زندگی‌ت هدر رفته.

و اگر هر روز کمی بیشتر به این حس نزدیک شدی، تو موفقی. بدون شک.