دیشب وبیناری را به خاطر کنجکاوی ثبت نام کردم. با خودم گفتم کمال‌گرا نباشم و یکبار هم ببینم این وبینارها قرار است چه به من بدهند.
صبح یک پیامک؛ بعد از ظهر یک پیامک؛ نیم ساعت مانده به اذان مغرب تماسی گرفت و صدای ضبط شده‌ای گفت: امشب وبینار رأس ساعت 19 برگزار می‌شود ... .
خلاصۀ کلام اینکه الآن ساعت 21 هم گذشته و پیامک‌های یادآوری این وبینار رایگان را می‌بینم.
برایم سؤال شد که فایدۀ این وبینارها چیست؟ آیا محتوایی دارند؟ آیا فایده‌ای می‌رسانند؟ در ازای زمان گرانبهایی که ما به عنوان مخاطب صرف می‌کنیم، چه چیزی بدست می‌آوریم؟ آیا قرار است از این وبینارهای رایگان(و حتی غیر رایگان) دانشی ارزشمند به دست آید؟
من تصور نمی‌کنم دانش ارزشمندی از طریق وبینارها به ما منتقل شود. شاید نهایتاً یک‌سری جملات انگیزشی و نمایش‌هایی به چشم ما بیایند و تمام شوند؛ اما تهش چیزی نیست. عمر ما خیلی ارزش دارد؛ خیلی خیلی و فراتر از این جملات و کلمات.
تجربۀ یکی از این وبینارها(آن هم از جنس پولی) را در سال گذشته داشتم. 2ساعت سخنرانی که محتوای دندان‌گیر نداشت و واقعاً حس بدی داشتم از اینکه وقتم تلف شده و پولم هم رفته هست؛ مبلغ زیادی نبود؛ اندازه 3تا نان سنگک؛ کمی بالا و پایین‌تر. ولی تدریس در این وبینار، هیچ چیزی را به دانش من اضافه نکرد که در کتاب‌ها یا اینترنت نباشد. مشابۀ این تجربه را یکی از دوستان با میلیون‌ها تومان در اینستاگرام داشت که خسارت عجیبی را خورد که هنوز هم با حسرت از آن یاد می‌کند.
بیشتر این وبینارها به تجربۀ من، ابزاری برای مثلاً برندسازی شخصی هستند؛ که آن هم محقق نمی‌شود. اصلاً قرار نیست برندسازی شخصی با ابزارهای انتشار کیلویی وبینار محقق شود. برندسازی شخصی با محتوای ارزشمند ماست که اتفاق می‌افتد.
