کارمندان بینش بی نظیری از عملکرد سازمان خود دارند. همه روزه آنها در خط مقدم انواع فرآیندها شرکت می کنند. “کارمندان خط مقدم” بسیاری از فرصت ها و مشکلاتی را مشاهده می کنند که مدیران ممکن است آن را مشاهده نکنند. این امر آنها را به یک منبع با ارزش از ایده های استفاده نشده تبدیل می کند. یک مطالعه جدید در مورد کارمندان خط مقدم نشان داد که بیش از نیمی از کارمندان ایده هایی در مورد بهبود فرآیند (کاهش هزینه ها) و بهبود تجربه مشتری دارند.
برای هر فرآیند تجاری ، تجربه مشتری از اهمیت استراتژیک برخوردار است. بنابراین ایده های کارکنان این توانایی را دارند که نقش اساسی را در عملکرد و رقابت داشته باشند. این اهمیت استراتژیک بیشتر با این واقعیت تأکید می شود که ایده های کارمندان بخصوص در صنایعی با بالاترین سطح رقابت ، مانند خرده فروشی ، حمل و نقل هوایی و ارتباطات از راه دور مورد توجه قرار می گیرد.
مخابرات بریتانیا یکی از اولین پذیرندگان طرح های ایده پردازی در مقیاس بزرگ در انگلستان بود. طی چهار سال ، بزرگترین ارائه دهنده خدمات مخابراتی کشور بیش از ۱۵۰ میلیون پوند (۱۸۰ میلیون یورو) پس انداز کرده است. در بریتیش ایرویز ، پیشنهادات کارمندان موجب صرفه جویی در هزینه سوخت ۵۵۰ پرواز از لندن به نیویورک شده است. از همه مشهورتر ، در آمازون به لطف پیشنهاد یک مهندس داخلی مبنی بر اجرای برنامه عضویت خرده فروشان در ازای ارسال رایگان ، با استقبال مدیران آمازون روبرو شد.
اینها نمونه های پرچمدار برای طرح ها و ایده های کارکنان هستند که پتانسیل بینش کارمندان را نشان می دهد. با این حال ، اکثر شرکت ها با طرح ایده ها مبارزه می کنند. واقعیت این است که شرکت هایی که هزاران کارمند دارند ، تقریباً ۱۵۰ تا۲۰۰ ایده در سال تولید میکنند. به طور کلی ، تنها بخش کمی از ایده های ارسالی واجد شرایط اجرای هستند.
ترس از سرزنش شدن در فرهنگ سازمانی بخاطر عدم موفقیت در طرح ها و ایده ها در یک سری شرکت های خاص وجود دارد.همانطور که در بالا مشخص شد ، اکثر کارمندان ایده دارند و طبق تحقیقاتی که اخیراً در هاروارد تحقیق و منتشر شده ، تقریباً ۹۰٪ از کارکنان مشتاق به اشتراک گذاشتن این ایده های نوآورانه هستند. چرا از آن شرکت های بزرگ سالانه تنها چند ایده به سرانجام میرسد؟
بخش عمده ای از پاسخ در چگونگی عملکرد طرح های ایده نهفته است. بیشتر نرم افزارهای مدیریت ایده فقط برنامه های یک منظوره مستقل هستند. آنها از کانال های ارتباطی که کارمندان روزانه استفاده می کنند جدا می شوند. کارمندان باید برنامه را بارگیری کنند ، در برنامه ثبت نام کنند و سپس برنامه را یاد بگیرند. فقط پس از اتمام این مراحل ، وی قادر به ارائه ایده خواهد بود.در این “سفر پذیرش” ، هر مرحله بیانگر اصطکاک اضافی است. با توجه به اینکه ارسال ایده به صلاحدید کارمندان است ، بسیاری از آنها با این کار کنار نمی آیند و کنار می روند.
موردی که این پدیده را به خوبی نشان می دهد ، مربوط به یک نهاد بخش عمومی انگلیس است که اخیراً داده هایی را درباره تصویب طرح ایده های خود منتشر کرده است. بیش از ۹۰۰۰ کارمند برای شرکت در طرح ایده دعوت شدند. کمتر از ۲۰٪ به برنامه بارگیری و ثبت نام در برنامه ایده ها رفتند. از بین این افراد ، یک پنجم آنها ایده هایشان را ارائه دادند. در رابطه با تعداد کل کارکنان دعوت شده برای شرکت در این رویداد ، کمتر از ۲٪ ایده ارائه کرده اند. این سازمان با بیش از ۹۰۰۰ کارمند کلا در سال ۱۴۰ ایده به دست آورد.
طرح ها و ایده های کارکنان ، نوعی همکاری کارکنان هستند که جزو وظایف شغلی شان نیست. پیشنهاد میشود که ابزارهای همکاری به همان روش نرم افزاری سنتی به کارمندان تحمیل نشود. از آنجا که نیاز به مشارکت افراد است و از آنجایی که آنها به طور کلی مشغول کارهای روزانه خود هستند ، هرگونه مانع برای درگیر شدنشان – از جمله دانلود ، ثبت نام و یادگیری برنامه ، مشارکت را به شدت کاهش می دهد. به همین دلیل ، ۸۰٪ از ابزارهای همکاری با شکست مواجه می شوند زیرا کارمندان این روش را نمیپسندند.
از آنجایی که باید موانع تعامل به حداقل برسد ، امیدوار کننده ترین راه برای تهیه ایده ها استفاده از کانالی است که بیشتر کارمندان از آن قبلا استفاده کرده اند. امروزه ، یکی از کانال های باز که بیشتر شرکت ها اداره شان میکنند ، شبکه های اجتماعی سازمانی است.
کمپین های ایده کارمندان می تواند در گروه های اختصاصی در این شبکه ها اجرا شود. همه کارمندان برای شرکت در طرح ایده پردازی شرکت میکنند و به گروه می پیوندند. این سهولت مشارکت به این دلیل است که کمپین های ایده پردازی در شبکه های اجتماعی سازمانی نسبت به برنامه های مستقل ، ۱۰ برابر کشش بیشتری دارند.
منبع : رخش شهر
