به معنای توانایی دانش‌آموزان در مواجهه با چالش‌ها و فشارهای روانی است. این مفهوم شامل مهارت‌هایی است که به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا با شرایط دشوار تحصیلی، اجتماعی و عاطفی کنار بیایند و از اثرات منفی فشارها جلوگیری کنند.
تاب‌آوری به طور کلی به *توانایی سازگاری* با شرایط سخت و مدیریت استرس‌های زندگی اشاره دارد. در محیط مدرسه، این توانایی به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا به شیوه‌ای مثبت به چالش‌ها پاسخ دهند و احساس امنیت و اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند.
تاب‌آوری در مدرسه نه تنها به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا با چالش‌ها بهتر مواجه شوند، بلکه بر کیفیت آموزشی نیز تأثیر مثبت دارد.
مشارکت اجتماعی از طریق تعدد وتنوع ذخایر رفتاری موجب توسعه و تقویت ” تاب آوری ” است.
تاب آوری در مدرسه عاملی حیاتی در ارتقای سلامت روان و بهزیستی دانش آموزان است.
توانایی مقابله با استرس و ناملایمات برای موفقیت تحصیلی و عملکرد کلی روانشناختی یا سلامت روان و بهباشی ضروری است.
کودکان و نوجوانان بخش عمده ای از زندگی خود را در مدرسه میگذارنند و این فرصت و ظرفیتی بی نظیر برای توسعه و تقویت تاب آوری است .
مدارس کانون آموزش رفتارهای سلامت محور هستند و این به نوبه خود میتواند به توفیقات تحصیلی دانش آموزان کمک کرده و یا در موارد خاص از افت تحصیلی ایشان جلوگیری کند.چرا که تاب آوری با موفقیت تحصیلی رابطه مثبت دارند(اسکلیزو همکاران ،۲۰۰۶).
توجه به تقویت و توسعه تاب آوری روانشناختی در مدارس میتواندآسیب پذیری اجتماعی را نیزبه نحو چشمگیری کاهش داده و امکان دستیابی به سطوح بالاتری از سلامت اجتماعی و بهزیستی روانشناختی را فراهم سازد.
با ایجاد روابط مثبت بین دانش‌آموزان، مربیان، اولیا، مدیران و فراهم‌کردن محیطی امن و حمایتی، می‌توان به تقویت تاب‌آوری در دانش‌آموزان کمک کرد.
تحقیقات نشان می‌دهد تاب‌آوری با موفقیت تحصیلی و رضایت از زندگی در ارتباط است و میتواند به کاهش استرس، افزایش انگیزه و خلاقیت منجر شود.
تاب‌آوری در مدرسه به معنای توانایی دانش‌آموزان در مقابله با چالش‌ها، فشارهای زندگی و تحصیل است.
ایجاد محیطی حمایتی و آموزشی در مدارس سبب می‌شود دانش‌آموزان بتوانند مهارت‌های لازم برای مدیریت استرس، زندگی، حل مسأله، خودکنترلی و بهبود سلامت روانی خود را یاد بگیرند.
