#روزوبلاگستان
کمپین #روزوبلاگستان هست و می‌خوام اشاره کنم به این موضوع که فقط با نوشتن هست که آدم دو زاریش می‌افته! مثلا چیزی یاد گرفتیم، اتفاقی تو زندگیمون افتاده یا هر چیز دیگه؛ اگر می‌خوایم که دید بهتری پیدا کنیم، فقط باید دنبال یه جای دنج و خلوت بگردیم و بنویسیم. وقتی می‌نویسیم ناخودآگاه مغز به سرانگشتان وصل میشه و دید بهتری از زوایای مختلف رو در قالب نوشته پیاده می‌کنه.
حتما شما هم مثل من با خودتون زیاد حرف می‌زنید اما نتیجه نمی‌گیرید. حتی دو ماه بعد تجربه یا داستان‌تون رو از یاد می‌برید. فقط یه جور میشه ثبتش کرد، فقط یه جور میشه دوباره ازش یاد گرفت، فقط یه جور میشه از زوایای مختلف بهش نگاه کرد، فقط با نوشتن.
نوشتن معجزه می‌کنه، حتی توی استرس. استرس امروز توی زندگی هممون هست مثل موبایل که تو جیبمونه، استرس تو مغزمونه. ولی چون آسیب میزنه، بهتره یه جوری دست‌وپاشو ببندیم و کنترلش کنیم. سه راه‌حل برای مقابله با استرس یا به قول آلمانی‌ها اشترس هست که بهتون میگم:
یه جای خوش آب‌وهوا، اکسیژن رو مصرف کنید؛ انگشتاتون رو بردارید و قلب سفید ویرگول رو سیاه کنید.
مطمئنم اگه چند روز بعد به نوشته خودتون سر بزنید، از نوشته خودتون نکته یاد می‌گیرید. شگفت‌زده میشید که چطور مغز و عضلات انگشت‌تون، چنین چیزی خلق کرده که می‌تونه برای خیلی از ماها، یادگیری باشه. نوشته شما برای بقیه، نکته‌هایی داره که قبلا تجربش نکردیم، اما یه دوست خوب منتشرش کرده تا انتقال دانش و تجربه صورت بگیره و ماها ضرر نکنیم؛ آخه تجربه را تجربه کردن خطاست.
پس بنویسید هرآنچه به ذهنتون میاد؛ تجربه، چیز جدیدی که یاد گرفتید، تحلیلتون نسبت به کتاب یا فیلم، دل‌نوشته و هر چیزی که دریچه‌های ذهن رو بهتر باز می‌کنه. منم الان در همین حالم، هرچی از نوشتن و مزایاش به ذهنم میاد رو می‌نویسم. مطمئنم دوماه دیگه که به نوشتم برگردم، هیجان‌زده میشم.
یه بزرگی میگه: «هیجان‌زده‌ام که چه خواهم نوشت».
