جوتو با ترسیم این دیوارنگاره‌ها با موفقیت از قرارداهای (سنت‌های) هنری آن روزگار گذر کرد و سبک نو و ناتورالیستی نقاشی او نقطه‌ی عطفی شد در پیشرفت هنر غرب. پیش از آن که جوتو این تصویرهای نوآورانه‌ی واقع‌گرایانه‌و فیگورهای انسانی سه‌بعدی خود را بیافریند، در سنت بیزانسی فیگورها خشک و فضا تخت و تک‌بعدی‌بود و تجربه‌ی هرگونه ارتباط واقعی با موضوع را برای بیننده دشوار می‌ساخت. پیش از آن اغلب از موزاییک‌ها و موزاییک‌کاری برای ساخت تصویرهای مذهبی استفاده می‌شد، اما ساخت آن‌‌ها نه تنها پرهزینه و زمان‌بر بود، از آغاز به قصد تزیین و آرایه ساخته می‌شدند نه برای درگیر کردن عاطفی بیننده. قوت و نیروی دیوارنگاره‌ی جوتو در همین «درگیر کردن بیننده» نهفته است. سوگواری برای مسیح عاطفی‌ترین و احساسی‌ترین پاره‌در این مجموعه‌ی دیوارنگاره‌ها است و جوتو این صحنه را چنان شدت می‌بخشد که هم اثرگذار هم زیبا است.
ادامه‌ی متن را در ریزومدیا بخوانید.
وبسایت: rhizomedia.ir
اینستاگرام: @rhizomediamagazine
تلگرام: rhizomedia
