"هر که پری طلب کند چهره خود بدو نما"

تو اون عکس، دستبند به دست داشت، چند تا هم داشت؛ ناخن هاش مرتب بود، گوشی رو هم بامزه دستش گرفته و کاملن معلوم بود یک زن باسلیقه‌ست که روی تخت بیمارستان هم یادش نرفته که کیه و چه کار مهمی داره و چقدر لازمش دارن بچه‌هایی که زیر سایه این درخت تناور و سرسبز دارن اهلی می‌شن. خوش به حال گرمه، خوش به حال خراسان شمالی و خوش به حال همه مردم این سرزمین پهناور که معلمی مثل مریم اربابی قلب همه‌شون رو لرزونده و تسخیر کرده. یادش گرامی.