من تصمیم خودم رو گرفتم؛ دیگه می خوام وزیر بشم اون هم وزیر آموزش و پرورش و فقط هم وزیر همین وزارتخونه می‌شم و نه هیچ وزارتخونه دیگه‌ای. یعنی بگین وزارت نفت و کرست و قرارداد و و غیره و ذالک می‌گم نه؛ بگین وزیر اقتصاد و دارایی و دلار و سکه و بانک و وام و غیره و ذالک باز هم می‌گم نه؛ بگین وزیر صنعت و معدن و تجارت و خودرو و موافقت اصولی و معدن و غیره و ذالک باز هم می گم نه. یعنی دردسرتون ندم هر وزارتخونه‌ای رو التماس‌وار هم پیشنهاد بدین من بازهم اطمینان‌وار می‌گم نه. و فقط و فقط و فقط وزارت آموزش‌وپرورش؛ برای این‌که این وزاتخونه یه چیزی داره که هیچ وزارتخونه‌ای نداره. یه چیز خیلی خوب و درست و حسابی که حسابش رو از بقیه وزارتخونه‌ها سوا می‌کنه و ارزش ویژه‌ای بهش می‌ده. بله یه ارزش خیلی خیلی ویژه. لابد پیش خودتون می‌گین تو که نمی‌خواستی رئیس جمهور بشی حالا چطور می‌خوای وزیر بشی اون‌هم وزیر یه وزاتخونه بی‌پول و پردردسر؛ و چیه اون ارزش خیلی خیلی ویژه؛ و من هم بهتون می‌گم به جای این سوآل بهتره توجه داشته باشین به صحبت‌های وزیر محترم آموزش‌وپرورش تا خودتون متوجه بشین. همون صحبت‌های گهربارشون در باره کارنامه. ایشون فرمودن که:
- در پایان نوبت اول کارنامه دانش آموزان را همانطور که صادر کردید برای معلمان هم یک کارنامه صادر کنید که چه تعداد دانش آموز داشتند و نحوه تعامل و آموزش آن ها چگونه بوده و معلم باید بداند که تحت یک نظارت است و کارآیی اش چگونه بوده است.
- یک کارنامه برای مدیران نیز صادر شود و برای خودتان به جای واحدهای درسی ۱۰ حداکثری را بگذارید و بدانید ارتباط حداکثری برقرار کنید و مشارکت حداکثری را برانگیزید و برای مدیر ناحیه نیز یک کارنامه صادر کنید.
- یک کارنامه هم خدا برای ما صادر می کند که نشان می دهد ما چه کرده ایم.
حالا متوجه شدین؟ به من حق می‌دین؟ وزیر آموش‌وپرورش از چنان مقام والایی برخورداره که خود خداوند متعال برای ایشون کارنامه صادر می‌کنه و بقیه خودشون برای خودشون و یا برای دیگران کارنامه صادر می‌کنن. این بالاترین مقام در کل کابینه و شاید هم کل کابینه‌های همه کشورها باشه. حالا به اهمیت این پست پی‌بردین؟ لطفن فقط حواستون باشه که من اول گفتم . حق خودمه. من می‌خوام وزیر آموزش‌وپرورش بشم.
باقی بقا
