الف – محدود کردن حواسپرتی:
دانش‌آموز را نزدیک به معلم بنشانید.
ـ دانش‌آموز را دور از سر و صدا بنشانید.
ـ دانش‌آموزان را کنار یک دانش آموز خوش‌رفتار بنشانید.
ـ دستورات را شفاف و ساده بگوئید و به راحتی تغییر ندهید.
ب – افزایش توجه:
ـ تکالیف را به بخش‌های کوتاه تقسیم کنید.
ـ بعد از تکالیف فرصت کوتاهی برای تنفس بدهید.
ـ از تمرینات پراکنده و توزیع شده استفاده کنید.
ـ انجام تکالیف را جالب کنید (انجام با یک شریک، گروهی یا با فرد مورد دلخواه).
ـ تمرینات جدید را افزایش دهید.
ج- بهبود بخشیدن به سازماندهی:
ـ انتظارات معلم و قوانین کلاس را به صراحت بیان کنید .
ـ برای اشیاء داخل کلاس مکانهایی را مشخص کنید.
ـ برای تکالیف هر درسی وسایل مورد نیاز را مشخص کنید.
ـ قبل از تکالیف هر درسی وسایل مورد نیاز را مشخص کنید.
ـ قبل از خروج دانش‌آموز از کلاس بررسی کنید که آیا دانش‌آموز تکلیفی دارد.
ـ از دفترچه یادآور تکالیف روزانه استفاده کنید.
ـ از فولدرها یا دفترچه‌ها به رنگ جلدهای مختلف برای درسها استفاده کنید.
د- بهبود مهارت‌های شنیدن:
ـ دستورالعمل‌ها و آموزش‌ها را ساده و کوتاه کنید.
ـ از دانش‌آموزان بخواهید دستورات را با صدای بلند تکرار کنند و پس آرام برای خودشان بگوئید.
ـ با گفتن جملاتی نظیر این: این مسئله مهم است، به دقت گوش دهید، توجه دانش‌آموزان را جلب کنید.
ـ از ابزار و وسایل دیداری مثلی نقشه‌ها، عکسها، طراحها، ترانس یرانس و نوشتن مطالب مهم روی تابلو استفاده کنید.
۵- مدیریت وقت:
وقت هر کاری را طبق روال معلول مشخص کنید.
ـ برای سازماندهی تکالیف لیستی برای دانش‌آموز تهیه کنید.
ـ از قرارداد رفتاری برای مشخص کردن زمان انجام تکالیف استفاده کنید.
ز- فرصت‌هایی برای حرکت:
اجازه دهید دانش‌آموز در کلاس حرکت کند، مدادش را بتراشد، برگه و وسایل را جمع کند مانع فعالیتهای جایگزین مختلف مثل نشستن، ایستادن و راه رفتن نشوید.
ـ اجازه دهید دانش‌آموز قبل از اتمام تکالیف از جایش بلند شود و دوباره برگردد.
ـ اجازه دهید دانش‌آموزان تکالیف خود را در حال ایستاده یا تکیه داده به میز انجام دهند.
ـ یک گروه کاری مرکزی در کلاس داشته باشید.
از کامپیوتر استفاده کنید و به بچه‌ها اجازه دهید در هنگام کار به سراغ کامپیوتر بروند.
روانشناس: مژگان شوشتری
