
به نیاکانم در فلاتی که نامش ایران است، مینگرم.
هر چه با دستِ خود ساختهاند، دستی آمده و ویران کرده است.
به خودم نگاه میکنم.
به تمام ضمیرهایِ امروز این فلات نگاه میکنم.
چیزی برای ساختن باقی نمانده، نه فقط نمانده چیزی؛ بلکه دستی هم باقی نمانده است.
نویسنده: اروند سبزغلامی