اروند سبزغلامی
اروند سبزغلامی
خواندن ۱ دقیقه·۴ ماه پیش

شعر کرخه


غوطه‌ور در زمستان

یخ‌زده خاک

رگه‌های پنهان آب، زیر برف

می‌بینمت

کنار اشکفتی از بختیاری

می‌بینی‌ام

می‌گویی: چرا جویبار دره‌هایی؟!

می‌گویم: من پیچ و خم تصویر توأم؛ ببین

هور دلم خشکیده است!

ولی

سبز می‌شود نرگس بهبهان

صبوری کن

آه که تو…!

همسفر کوچ کاکایی‌های اهوازی

من که تالاب تقدیرم

تو ولی، چشم انتظار دریایی


شاعر: اروند سبزغلامی

شعرشعر نوشاعرادبیاتشعر معاصر
این منم: رودخانه‌ای وحشی همچون کرخه؛ اما هرگز به هورالعظیم نخواهم رسید.
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید