موقعیت سخت!
شاید برای هر کس یه تعریف خاص داشته باشه ولی برای من موقعیت سخت زمانیه که میخوام مورد امتحان قرار بگیرم.
امتحان هرچی ..
از امتحان دانشگاه گرفته تا امتحان سیستم و پروژه ای که 6 ماهه روش زحمت کشیدم.
هدفم از نوشتن این مطلب تشریح موقعیت های سخت نیست بلکه نوع مواجهه ما با این جور مواقع هست.
راستش من همین الان که دارم این نوشته رو مینویسم توی موقعیت سختی هستم ولی آیا وقتی 2 سال دیگه یا شایدم 10 سال دیگه این مطلب رو بخونم و به یاد بیارم که تو چه موقعیتی بودم بازم بهش میگم موقعیت سخت! یا برام خنده داره که اون موقع به این موقعیت میگفتم سخت!
شاید زندگی ما هرروز داره سخت تر میشه یا شایدم آدم که سنش زیاده میشه زندگی براش سخت میشه!
من وقتی راجب مسئله ای استرس میگیرم بعد از یه مدت به خودم میام و میگم خب که چی! چرا باید انقد نتیجه اون امتحان برام مهم باشه! شاید من آدمیم که دوس داره همه چی همه وقت همه جا اوکی باشه
ولی متاسفانه زندگی واقعی اینجوری نیست!
شما هم حتما تو موقعیت های سخت به عزیزانتون فکر میکنید و با خودتون میگید خدارو شکر هنوز باهامن و تنهام نزاشتن. و من با کمک روحی و معنویی که ازشون میگیرم این موقعیت هم تو زندگیم سپری میکنم.
به نظر شما تو زندگی باید زیاد به << تهش>> فک کرد؟
ته هر چی!
ته جوونی! ته زندگی! من خودم وقتی به ته هر چیز فکر میکنم استرس میگیرم!
الان با خودتون میگید خب به سرش فک کن. باشه بانمک جان به سرشم فک میکنم ولی سرش هم نهایتا به ته منتج میشه. اصن بیخیال
تمام حرف من اینه که موقعیت های سخت وجود خارجی ندارن! این تویی که به وجودشون میاری با طرز فکر و جهان بینیت.
فرض کنید شما به جهان بینیی رسیدید که احساس میکنید هر کس در این دنیا باید تاثیر گذار باشه
خب این تاثیر گذاری چجوری حاصل میشه؟ اختراع؟ کشف؟؟ آدم پولداری بشی؟ به گسترش علم کمک کنی؟
به نظر من که همه این ها هست! ولی مگه چند نفر در دنیا وجود داره که میتونن انقد تاثیر گذار باشن؟
یعنی بقیه ما که فقط دچار روزمرگی و موقعیت های مثلا سختی که برای خودمون ساختیم هستیم؟؟ یعنی انقد بی حساب کتابه؟ این همه آدم! ولی 1 درصدش تاثیرگذار و مثبت؟ پس ما بریم بمیریم دیگه؟
راستش جوابشو نمیدونم شاید واقعا بهتره بریم بمیریم وقتی نمیتونیم تاثیر گذار باشیم!
البته اگر به این جهان بینی رسیده باشیم اینجوری فکر میکنیم و همیشه دچار استرس هستیم
جهان بینی شما چیه؟
