به نظر من همه چی تو این دنیا خونوادگیه! چطور؟ شما از لوازم خونه بگیر تا هر آن چه که ساخته دست بشر و خداونده همشون خونوادگین. مثال بی شمار دارم براتون؛ خورشید خانوم جذاب همسر جناب ماه و ستاره ها بچه هاشون، کتری و قوری مامان بابای فنجونا، آبشار مامان رودخونه ست و دریا مامان بزرگ آبشار، شاید کوه ها قوی ترین باباهای دنیان؛ بابای تپه ها، مبلا هم می تونن خونواده دو نفره باشن یا هفت نفره و بیشتر، خلاصه که خیلی زیادن خیلی! بزارید کمی واضح تر بگم؛ بعضی خونواده ها کم جمعیتن مثل فرش وسط پذیرایی با دم دری های کوچیکش(مادرو فرزند) بعضیا پرجمعیتن مثل رنگ ها(سیا و سفید میشن بابا و مامان، بقیه رنگ ها بچه هاشون) مشابه دنیای خودمون بعضیا تنهایی رو ترجیح میدن مثل گازی که دوقلو نشده هیچ وقت! بعضیا هم عشقشون عمیقه و طاقت دوری از همو ندارن آره یخچال ساید بای ساید.
خب این تمام قصه بشر نیست؛ بعضیا دور از خونواده ان ناخواسته البته! مثل برج ایفل که بابای برج میلاد خودمونه یا تاج محل که مامان باغ فتح آباد خودمونه. اره دیگه برا تحصیل رفتن موندگار شدن دیگه نیومدن حالا هر کی یه سرنوشتی داره دیگه!
نتیجه گیری: همه چی خونوادگیه ما چرا تنهایی رو انتخاب می کنیم نمیدونم؟
