یادمه بچه که بودم دلخوشی، دلداری و اوج همدردی وقت امتحان آخر سال این بود که الان بشین درس بخون تا سه ماه تابستون راحت باشی هر کاری دلت میخواد بکنی،الان از خودم میپرسم آدم مثلا تو دوره تحصیل مثلا میخواد چه کاری کنه یا چه برنامه مفرحی میتونست برای خودش داشته باشه تازه هم نسل من میدونند نهایت تفریحمون تو کوچه با بچه ها یا دوچرخه بود یا خیلی میخواستیم خاص باشیم میذاشتن کارتون ببینیم، نسل مظلومی بودیم که همینجوری تا الان راحت زندگی کردیم هیچ وقت نپرسیدم چرا من!
