شما تنها نیستید!
به نظر من اگر صحبت کردن از شکستن دست و پا خجالت آور باشه همونقدر حرف زدن از افسردگی و درد های ذهنی خجالت آوره!
دو روز گذشته ی من تو تختم و به درد وحشتناک و پنیک اتک گذشته، فشار روانی زیاد همراه با استرس فراوان، PMS منجر به رفلاکس و سوزش شدید معده و روده ام شده بود، حالتی که به عمرم تجربه نکرده بودم! از درد زجه میزدم و گریه میکردم و هر لحظه اضطرابم بیشتر و بیشتر میشد، پرخاشگری و رفتارای انفجاری که دیگه بماند… نهایتا به کمک قرص ها و آرام بخش تونستم بخوابم و نزدیک به ۱۴ ساعت رو خواب بودم.
امروزی که مینویسم هنوز اثرات این اتفاقات تموم نشده و روزای سختی میگذرونم، ۵ روز دیگه باقی مونده به تحویل پایان نامه ام و من هنوز خیلی کار دارم برای انجام دادن، حتی بیان کردنشم استرس میده بهم اما چاره ای جز کار کردن با تمام زور و توانم ندارم.
چیزی که تمام این مدت مدام تو سرم میچرخید «تنهایی» بود، از هر طرف میرفتم به یه تنهایی بی پایان میرسیدم. تمام مدت فکر میکردم تنهاترین و بدبخت ترین آدم دنیام چون هیچ کمکی برای خارج شدن ازین افسردگی و فشار نداشتم، تو سوشال مدیا دنبال محتوایی میگشتم که بزنه به هدف من، کسی رو پیدا کنم که از درد من حرف بزنه و من کمتر تو سر خودم بزنم و نتیجه اش این بود که بله! پیدا کردم!
هزاران هزار نفر با اضطراب و استرس و تروماهای روانی درگیر هستند و هزاران نفر با پیامد های جسمی و فیزیکی مشکلات روانی رو به رو میشن حتی موفق ترین آدمایی که میبینیم! فهمیدن همین باعث شد که من حداقال یه کمک سطحی و در لحظه به خودم بکنم و از تخت بیرون بیام و تحمل درد یکم آسون‌تر شد، اما قطعا این پایان داستان افسردگی و فروپاشی روانی نیست و با دیدن یکی دوتا حتی ده تا ویدیو و عکس حل نمیشه و نیاز به موشکافی و درمان های عمیق تری داره.
مطلبی که میخوام از تجربه خودم برسونم اینه ک گاهی وقتا افسردگی میتونه شمارو فلج کنه به مدت زمان یکی دو روز تا سال ها! اتفاقا آدم های معروفی وجود دارن که با وجود موفقیت های فوق العاده چندین سال غیب میشن و میرن تو غار تنهایی و افسردگی و این چیزی نیس که فکر کنید فقط برای شماس و خیلی بده که اینطوری هستید!
بدن شما هوشمندترین سیستمیه که خلق شده وقتی میبینه قادر به انجام کار و ادامه دادن به تحمل استرس و اضطراب نیس آلارم هارو بیشتر و جدی تر از قبل بهتون نشون میده پس اینکه بعد از یه مدت کوتاه به وضعیت عادی برمیگردید دلیل بر این نیس که ریشه درد کامل حل شده و دیگه نگرانی نداره، هرچقدر بی تفاوت باشید بهش (مثل من) بار بعدی توی موقعیت های سخت دیگه به وضعیت بدتری دچار میشید!
مراقبت از سلامت روانتون به مراتب مهم‌تر از هر چیزیه، چون برای رسیدن به برنامه ها و اهدافتون شما به این سیستم و به این بدن نیاز دارید که پا به پاتون بیاد و سختی هارو تحمل کنه! بهش بها بدید و براش وقت بذارید.
.اگر تجربه ای در این رابطه داشتید برام از احساستون توی اون لحظات بنویسید
پ.ن: تصویری که برای این متن انتخاب شده یکی از آثار محبوبم از آرتیست مورد علاقم Qinni هستش، یه دختر کره ای بود که همزمان به بیماری قلب و سرطان دچار بود و اکثر روزاش تو بیمارستان میگذشت و همونجا تو همون حال نقاشی و تصویر سازی میکرد و روی اینستاگرام میذاشت و تا آخرین روز عمرش به کارش ادامه داد و یه روز برادرش تصویری که اثر خود Qinni بود رو منتشر کرد و اعلام کرد که فوت کرده و من اون روز غمگین ترین بودم ?
