بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) یک آسیب شایع کبدی است که با تجمع چربی در کبد، به دنبال یک توالی استئاتوز، تکامل احتمالی در فیبروز، استئاتوهپاتیت غیر الکلی (NASH) و در نهایت در سیروز مشخص می شود. امروزه بیماری‌های کبدی و به‌ویژه NAFLD، حدود 25 درصد از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهند که عامل اصلی بیماری مزمن کبدی در کشورهای صنعتی است.
اصلاح شیوه زندگی مانند حفظ یک رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی منظم در کاهش شروع NAFLD کلیدی است. به طور خاص، حذف تمام ترکیبات غذایی که می توانند NAFLD را تقویت کنند، به عنوان مثال فروکتوز، اسیدهای چرب اشباع، کربوهیدرات های با شاخص گلیسمی بالا، و غذاهای با محتوای سدیم بالا بسیار مهم است. ترویج یک رژیم غذایی متعادل و کاهش وزن اضافی نیز در زمینه این وضعیت بالینی مهم است. کاهش حداقل 5 درصد وزن بدن در کاهش تجمع چربی کبد موثر است.
در سال‌های اخیر، رژیم غذایی مدیترانه‌ای نیز به عنوان یک استاندارد درمانی در درمان NAFLD مورد تایید قرار گرفته است. مطالعات مختلف نشان داده اند که چگونه غذاهای کاربردی می توانند بر سلامت ما تأثیر مثبت بگذارند. در میان غذاهای کاربردی، قهوه را امیدوارکننده ترین نوشیدنی برای درمان این بیماری می دانیم.
اثرات مفید متفاوتی مربوط به مصرف متوسط و منظم قهوه بوده است. به ویژه، مصرف این نوشیدنی در کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع دوم، اختلالات گوارشی، بیماری پارکینسون، مشکلات قلبی عروقی و سنگ کیسه صفرا موثر بوده است.
قهوه، یکی از پرمصرف ترین نوشیدنی ها در جهان، از تعداد زیادی مواد و پلی فنول تشکیل شده است که به لطف فعالیت های مفید خود، قهوه را به یک غذای کاربردی واقعی تبدیل می کند. در میان پلی فنل های اصلی قهوه، اسید کلروژنیک و اسید فرولیک خواص آنتی اکسیدانی امیدوارکننده ای را نشان داده اند.
پیشنهاد می کنیم برای مطالعه بیشتر مطلب بهترین نوع قهوه برای کبد چرب را مطالعه فرمایید تا نکات بیشتری به شما توضیح داده شود.
معروف ترین و شناخته شده ترین ترکیب قهوه بدون شک کافئین است، یک آلکالوئید که به طور طبیعی در برگ ها، دانه ها و میوه های قهوه، چای، کاکائو، کولا و گیاهان گوارانا وجود دارد. کافئین ظرف 10 دقیقه پس از مصرف در معده و قسمت اول روده جذب می شود و پس از 60-45 دقیقه به حداکثر غلظت در جریان خون می رسد. پس از جذب توسط بدن، کافئین در کبد متابولیزه می شود و در آنجا به سه دی متیل گزانتین تبدیل می شود.
در سال‌های اخیر، ترکیبات طبیعی موضوع مطالعات متعددی به منظور شناسایی فعالیت‌های مفید آن‌ها بوده است و در این راستا، اثرات ضد فیبروتیک امیدوارکننده‌ای به کافئین نسبت داده شده است.
به طور خاص، کافئین اثر ضد فیبروتیک امیدوارکننده‌ای نشان داد که ناشی از یک سری فرآیندهای بیوشیمیایی آغاز شده توسط تحریک سلول‌های کبدی است که باعث القای درون سلولی و cAMP مهار چسبندگی کانونی کیناز، مهار اکتین عضله صاف α (α-sma) می‌شود.
طبق مطالعه اخیر دانشگاه هاروارد T.H، نوشیدن چهار فنجان قهوه در روز می تواند چربی بدن را تا حدود 4 درصد کاهش دهد. محققان دانشکده بهداشت عمومی چان. این یافته از یک تحقیق 24 هفته ای حاصل شده است که در آن 126 فرد بزرگسال دارای اضافه وزن و غیر حساس به انسولین روزانه چهار فنجان قهوه معمولی یا چهار فنجان نوشیدنی شبه قهوه می نوشند. این مطالعه برای تعیین اینکه آیا مصرف قهوه خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش می دهد یا خیر طراحی شد.
مطالعات مشاهده‌ای قبلی، نوشیدن قهوه را با خطر کمتر دیابت نوع 2 مرتبط دانسته‌اند، اما اثرات قهوه بر متابولیسم قند خون به خوبی تعریف نشده است. در مطالعه حاضر، قهوه بر حساسیت شرکت کنندگان مطالعه به انسولین - هورمونی که سطح قند خون را تنظیم می کند - تأثیری نداشت. این مطالعه نتیجه غیرمنتظره ای به همراه داشت: نوشیدن قهوه با کاهش متوسط چربی بدن همراه بود.
یکی از نویسندگان مطالعه و محقق در بخش تغذیه، و همکارانش فکر می‌کنند که کاهش چربی ممکن است به دلیل کافئین موجود در قهوه باشد که متابولیسم مصرف‌کننده را افزایش می‌دهد، که ممکن است بیشتر بسوزد. کالری دریافت می کند و باعث کاهش چربی بدن می شود.
