"مرسی سازمان خوبم که به فکر من هستی. قیمه ای که با لپه های مرحمتیِ شما پختم خیلی جا افتاده!"
"مرسی سازمان خوبم که وقتی از سرویس بهداشتی برمی گردم روی میزم یک دستمال رول پاپیون زده گذاشتی که سولپریزم کنی!"
"مرسی شرکت خوبم که هنوز آجیل تواضعِ شب یلدامون تموم نشده، جعبه های باقلوای حاج خلیفه رو بهمون دادی."
" مرسی منابع انسانی گُلم که آیپد و گلدون و لوازم التحریر رو به صورت کاملا اتفاقی در کنار هم چیدمان کردی و این قدر به کارکنانت اهمیت ویژه می دی"
ماجرا کم کم دارد به همین مضحکی می شود. ترکیب "هیومن ریسورس" و "پی آر"! ملغمه و نمایشی از یک اجرا که شرکت های پیشرو در کشورهای پیشرو آغازش کرده اند و تا به ما برسد تبدیل به چیزی نااصل تر از همان شوآفِ فریبنده شده.
کسب و کارها مجبورند خودشان را با نگرشهای اجتماعی همسو نشان بدهند. چه از بابت همراهی با آرمان اجتماعیِ مثل محیط زیست و چه از باب همسازی با ارزش های بنیادی مثل انسان محوری. پس "پرسنل" استحاله می شوند به "منابع" و بعد به مفهوم شریف "سرمایه" و کم کم هم می شوند "خانواده" بزرگ فلان سازمان.
پارادایم های جدید منابع انسانی خیلی تلاش می کنند خودشان را "انسان محور" نمایش دهند. چاره ای هم ندارند. رقابت بر سر "تلنت" ها هر روز سخت تر می شود و به لطف آگاهی از حقوق انسانی و مد شدن آن نباید از قافله عقب ماند. از طرفی اگر صادق باشیم خرج و دردسر و انرژی این قسم نمایش ها خیلی خیلی کمتر از هزینه هایی است که باورمندی و منش یک سازمان را می سازد. پس بهتر است به جای هزینه های گزافی که برای ارزش آدم ها می دهی، هزینه کوچکی برای نمایش ارزش آدم ها داشته باشی.
حالا هرچه هم که منتقد این ساز و کارها باشیم و تلاش کنیم این حقه ها را برملا کنیم توفیری ندارد. بیزینس قواعد خودش را دارد؛ " بیزینس ایز بیزینس" و کسب و کارها مجبورند از قافله عقب نمانند. ولی آنچه آزاردهنده است کم عمقی و بی سلیقگی در کارگردانی نمایشِ این رقابت است. منظورم از کم عمقی، تقلیل این فعالیت ها به صرف نمایش و انتشار است و منظورم از بی سلیقگی استفاده از سناریوهای تکراری، عکس های تکراری و محتواهای بی مایه است. اتفاقا کنش گران عصر رسانه تمایل زیادی به باور کردن دروغ های زیبا دارند که اگر این طور نبود هالیوود و نتفیلیکس و صنعت شبکه های اجتماعی محکوم به نابودی بود. پس لااقل کمی خلاقیت و خوش سلیقگی لازم است تا بتوانیم باهوش ترها را قلقلک بدهیم.
