پایان، همیشه پایان نیست. گاهی پایان یک آغاز تازه است.
این جمله روایت حال روزهایی است که فکر می کردم همه چیز تمام شده است و من دیگر کاری برای ارائه در این جهان ندارم. نمی خواهم توضیح بدهم که داستان چه بود چون می دانم برای هر کدام از شما که مشغول خواندن این متن هستید حال آشنایی است. تقریبا کسی را سراغ ندارم که یک بار چنین حالی را تجربه نکرده باشد.
دوستی پیشنهاد داد که بدون هدف بنویسم، فقط بنویسم. من که نمی دانستم از چه چیزی باید بنویسم ساعت ها پیاده در پارک نزدیک خانه قدم می زدم و به این فکر می کردم که بدون هدف از چه بنویسم. صادقانه باید اعتراف کنم من کمی کمال گرا هستم که گاهی تبدیل به اهمال کاری می شود. این ویژگی من سعی داشت مانع و سد راه نوشتن شود. هر چند در ابتدای راه کمی موفق شده بود سکان را به دست بگیرد، اما من مصمم شده بودم که بنویسم. روزها بدون برنامه ای مشخص هر آنچه وارد ذهنم می شد را یادداشت می کردم؛ روی کاغذ، داخل گوگل نوت و هر جایی که در همان لحظه می توانستم مطالب را ثبت کنم و این آغاز نوشتن این کتاب بود.
هر چند در آن روزها هیچ وقت فکر نمی کردم مطالب من منجر به نوشتن این کتاب شود چون هدفی را مشخص نکرده بودم و بیشتر برای نوعی مدیتیشن ذهنی این کار را شروع کرده بودم. اما دوست عزیزی که مرا از خودم بیشتر می شناخت می دانست بذری که درونم کاشته آرام آرام جوانه می زند. کم کم مطالب زیاد شد، حس کردم که می توانم با الگویی خاص مطالب را جلو ببرم و اینطور فصل اول کتاب متولد شد. برای فصل های بعدی بیشتر توانستم مطلب جمع کنم و ایده های بیشتری به ذهنم رسید، حتی فرم جدیدی را به نوشته ها اضافه کردم که به نظرم مطالب را جذاب تر می کرد. شاید باورش سخت باشد اما داستان ها بدون اینکه من بخواهم به سمت من می آمدند، حتما می خواهید بدانید چگونه و چطور؟ باید کتاب را بخوانید تا متوجه شوید چه می گویم. همین قدر بدانید که تمام شخصیت های این کتاب آدم های غریبه ای بودند که دوستان و آشنایان به من معرفی می کردند و هر کدام از آنها با میل و رغبت دوست داشتند در داستان ها حضور داشته باشند تا خواننده های آینده این کتاب بتوانند از تجربه زیست شده آنها بهره مند شوند.
در حال حاضر نسخه انگلیسی کتاب را می توانید از این لینک دریافت کنید. نسخه فارسی کتاب هم به زودی چاپ و منتشر می شود.
