هرروز در زندگی من هیجان ویژه ای دارد. امروز با پسرکی شروع شد که از لباسش متوجه شدم سرباز است. با همان لهجه زیبایش مدام جا به جا میشد و هر بار میگفت الان بهتر شد ؟
وقتی کارش تمام شد گفت دلش برای موهایش تنگ شده است. آرزو میکرد این چند ماه آخر زود سپری شود. اعتقاد داشت با کله طاس واقعا بدعکس میشود.
اینجا هر روز نزدیک صد نفر می‌آیند و در عرض چند دقیقه اتاق را ترک میکنند. اکثر افراد از قیافه خودشان ناراضی هستند این را از تقاضایشان به عکاس برای تغییر چهره شان با فتوشاپ میفهمم. " میشه لطفا دماغ منو کوچیک تر نشون بدین؟ " ، " ببخشید میشه جوش های صورتمو کلا پاک کنین؟" . گاهی برای عکس های پرسنلی تنها یک لبخند معمولی و مصنوعی تحویل میدهند و میروند.
من همیشه افراد را آراسته و مرتب میبینم. وقتی به اتاق کناری میروم شرایط فرق میکند. عکس های آتلیه ای رنگ و بوی دیگری دارند؛ چون افراد معمولا خلاقیت بیشتری به خرج میدهند. دیروز زن و شوهری آمده بودند که برای پست اینستاگرامشان مدام ژست های مختلف را امتحان میکردند. جالب است چقدر با هم بحث شان شد که چرا درست نمیشینی، چرا هیچ وقت صاف نمی ایستی و …. ؛ من در تعجب بودم که حتما کپشن آن پست جمله ای با مضمون تو مهربان ترین همسر دنیایی خواهد شد.
یک خانواده برای یکی از پست های اینستاگرامی ، کودک یک ساله شان را مدام دعوا میکردند که بشین، بخند، حالا مامان رو بوس کن، بوس کن میگم و… ؛ من دلم برای آن طفل معصوم می‌سوخت که برای یک عکس ساده چه نفرتی از دوربین پیدا میکند.
اکثر عکس های آتلیه ای برایم جذاب نیستند. راستش را بخواهید با اینکه تمام عمرم را در عکاسی گذرانده ام اما از عکس هایی که شکار میشوند و برایشان برنامه ریزی نشده است بیشتر لذت میبرم. عکس هایی که در اوج شادی و لذت خانواده هرگز گرفته نشده اند . شاید چون هشت سال است که در یک اتاق کوچک افتاده ام و هیچ وقت هیچ وقت در هیچ عکسی حضور نداشتم.
همیشه تلاش میکردم کمی خودم را بالاتر بکشم شاید در یک عکس گوشه ای از من هم دیده شود ولی هیچ وقت به من اجازه خود نمایی ندادند.
فقط زمانی که دوربین خراب میشد و عکاس میخواست آن را امتحان کند یک بار از من عکس میگرفت و اگر خوب بود میرفت تا تست بعدی دوربین.
اینکه گوشه ای از یک عکس زیبا باشی اما هیچ وقت در آن دیده نشوی حکایت غمگینی است. حکایت من، حکایت صندلی عکاسی.
راستی اگر دفعه بعد به عکاسی رفتید یک سلفی با من بگیرید لااقل در حدی که یکی از پایه هایم دیده شود. مطمین باشید عکس خوبی میشود.
