این روزها بازار داغ تبلیغات و انواع کلاس ها، خیلی ها را سردرگم می کنه که واقعا چطور به هدف و مقصد خود برسند. براساس تجربه و باور شخصی ام اگر با افرادی که انسان های بهتری هستند همراه شوید حال به عنوان دوست ، همکلاسی ، استاد یا مربی می تونید آدم های بهتر ، شادتر و موفق تری از خودتون بسازید. آدم هایی که از هم نشینی با آنها لذت ببرید. منظورم کسانی هستند که به دنبال برتر نشان دادن خودشان نیستند حتی وقتی در نقش استاد ، مربی یا رئیس هستند، کسانی که به دنبال تحریک حس حسادت شما نیستند. کسانی که به دنبال کوچک کردن شما برای بالا بردن جایگاه اجتماعی خودشان نیستند. تمام این خصوصیات را من در یک کلمه تعریف میکنم: "حرفه ای".
اگر یک همکار حرفه ای داشته باشید حتی اگر شما درکی از رفتار حرفه ای نداشته باشید در آرامش خواهید بود. اگر یک استاد حرفه ای داشته باشید که میداند استاد بودن به چه معناست، آنوقت معنی لذت بردن از درس خواندن را درک می کنید. اگر یک مربی حرفه ای داشته باشید حتی اگر آدم تنبلی باشید همیشه در کلاس او حضور می یابید. اگر در محل کار یک رئیس کارکشته و حرفه ای داشته باشید که برایش احترام قائلید و یا اگر مشتریان حرفه ای داشته باشید که برای کارتان ارزش قائلند. اگر یکی از این حرفه ای ها را در زندگیتون داشته باشید حس حالتون خیلی بهتر از روزهای قبل خواهد بود و لذت داشتن آرامش روانی را خواهید چشید.
اصل کلام اینکه این روزا بعضی افراد به دنبال پرستیژ هستند اما باور کنید آرامش خاطر شما ربطی به پرستیژ ندارد. تمام این مثال های ذکر شده شاید همراه با خود پرستیژ یا حتی سود مالی زیادی نداشته باشد اما باعث آرامش خاطر شما خواهد شد. خیلی افراد را دیدم که سخت کار میکنند تا لباس بهتری بپوشند به همین دلیل مجبورند با همکاران یا مدیرانی کار کنند که اصلا نمی پسندند حتی گاها مورد اهانت هم قرار بگیرند. یا اینکه بعضی وقتا به خاطر تفاوت قیمت ناچیزی، استادی را انتخاب میکنیم که در کلاسش احساس خوبی نداریم! همه اینها از این سوال سرچشمه می گیرد: ارزش آرامش روانی ما بالاتر است یا پول؟ سوالی که هرکس باید خودش برای خودش پاسخ دهد.
اگر میخوایید کلاس ورزشی برید، دوستای خوب پیدا کنید یا دنبال استاد خوب یا شغل خوب هستید؛ ببینید در کدام فضا احساس راحتی بیشتری می کنید و با کدام آدم ها راحت تر ارتباط برقرار میکنید. باور کنید با ارزش ترین چیز زندگی انسان، عمر و زمان اوست نه پولش!
لب کلام میشه گفت حرفه‌ای ها یعنی کسانی که میدونن دارند چیکار میکنن. مثلا در حوزه سلامت و ورزش؛ مربی ورزشی رو دیدم که با یک نرم افزار به اسم نرم افزار آپولو ، تغذیه ورزشکاران ، برنامه های تمرینی و چارت های پیشرفت شون رو کنترل میکرد و به زمان و سلامتی شاگردهاش احترام میزاشت.
یا یک تیم تدریس خصوصی آیلتس که حتی به قیمت از دست دادن شاگرد حاضر نبود اصول حرفه ای و اخلاقی اش رو زیر پا بزاره.
شاید بعضی چیزا به نظر کوچیک بیان ولی به نظرم ارزش بالایی دارن و ارزش اونها را زمانی متوجه میشیم که اون فرد یا امکانات دیگه در دسترس مون نباشه. چون بعضی وقتا آدم متوجه آرامشی که داره نیست حتی کوتاه مدت به اندازه داشتن یک کلاس یا یک قدم زدن. متوجه نیستیم چون داشتن آرامش یعنی حس عادی زندگی منظورم زندگی بدون استرس ، عصبانیت یا تفکرات منفی هست وقتی حس روتین زندگی داریم خب متصوریم که همه چی خیلی عادیست! در حالی که این یعنی اتفاقا آرامشی برقراره!
