یک نویسنده وقتی می‌نویسد به این فکر نمی‌کند که مخاطب‌ها خوششان می‌آید یا نه؟ نویسنده کار خودش را می‌کند و کیفیت برایش در اولویت است. نویسنده فکر می‌کند و با اعتقاد و اندیشه و بینش خودش می‌نویسد. او هیچ‌وقت نگاه نمی‌کند ببیند مردم چه دوست دارند، نگاهش به کلمات و داستان‌ها بازاری نیست او جهان بینی خودش را دارد و برای او یک مخاطب در کل جهان هم کافی ست. بنابراین معیارهای تشخیص موفق بودن یک نویسنده، تیراژ کتاب و میزان فروش و یا تعداد لایک‌ها و کامنت‌هایش در شبکه‌های اجتماعی نیست.
درست برعکسِ تولیدکننده‌های محتوا که در درجه اول به مخاطب فکر می‌کنند و قرار است به نیاز مخاطب پاسخ بدهند و جوری بنویسند که افراد بیشتری را جذب کنند و در نهایت لایک‌ها و کامنت‌ها را تبدیل به پول کنند.
برای یک نویسنده، تولیدکردن محتوا مثل آب خوردن است اما از قضا این جاده دو طرفه نیست و تولیدکننده‌های محتوا فرسنگ‌ها با دنیای نویسندگی فاصله دارند. می‌دانید؟!
صدیقه_حسینی / یادداشت‌ها
